Terapię TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation) wykorzystuje się do łagodzenia bólu, zwłaszcza w kontekście bólu kręgosłupa. Działanie TENS polega na stosowaniu impulsów elektrycznych, które są przekazywane przez skórę do nerwów, co może prowadzić do redukcji odczuwania bólu na poziomie centralnym. Impulsy te mogą hamować impulsy bólowe przesyłane do mózgu oraz stymulować wydzielanie endorfin, naturalnych substancji przeciwbólowych organizmu. Przykładem zastosowania TENS w praktyce klinicznej może być jego wykorzystanie u pacjentów z przewlekłym bólem pleców czy bólem spowodowanym dyskopatią. Warto zaznaczyć, że terapia ta jest bezpieczna i nieinwazyjna, co czyni ją atrakcyjnym rozwiązaniem dla osób poszukujących alternatywnych metod leczenia bólu. Zgodnie z rekomendacjami Światowej Organizacji Zdrowia oraz towarzystw medycznych, TENS może być stosowane jako uzupełniająca forma terapii w rehabilitacji pacjentów z problemami bólowymi.
Wrzody żołądka, żylaki podudzi oraz dychawica oskrzelowa to stany kliniczne, w których terapia TENS nie ma uzasadnienia ani nie jest rekomendowana. Wrzody żołądka są schorzeniem związanym z błoną śluzową żołądka, a ich leczenie wymaga przede wszystkim farmakoterapii i modyfikacji diety. Stosowanie TENS w tym kontekście mogłoby nie tylko nie przynieść ulgi, ale także zaostrzyć dolegliwości z powodu dodatkowego stresu dla organizmu. Żylaki podudzi to problem naczyniowy, który również nie znajduje zastosowania w terapii TENS, ponieważ metoda ta nie wpływa na krążenie krwi ani nie adresuje przyczyny żylaków. W przypadku dychawicy oskrzelowej, czyli astmy, terapia TENS nie ma podstaw naukowych ani klinicznych, ponieważ jej działanie nie wpływa na mechanizmy patofizjologiczne związane z tym schorzeniem. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych wniosków mogą wynikać z mylenia objawów z przyczynami oraz braku zrozumienia specyfiki działania terapii TENS w kontekście różnych jednostek chorobowych. Dlatego ważne jest, aby przy stosowaniu TENS w terapii bólu kierować się aktualnymi wytycznymi i badaniami klinicznymi, co pozwoli na efektywne i bezpieczne zarządzanie bólem.