Kwalifikacja: MED.10 - Świadczenie usług w zakresie masażu

Wybór stawów krzyżowo-biodrowych jako głównego obszaru opracowania masażu w zaawansowanym stadium zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa opiera się na błędnym założeniu, że ich mobilizacja jest kluczowa dla ogólnej funkcji ruchowej pacjenta. Choć stawy krzyżowo-biodrowe są istotne dla stabilności miednicy i dolnego odcinka kręgosłupa, ich opracowywanie nie przynosi tak znaczących korzyści, jak skupienie się na przykurczonych mięśniach. W rzeczywistości, masaż stawów krzyżowo-biodrowych może prowadzić do nieprzyjemnych odczuć oraz pogorszenia mobilności, iż stawy te są często już osłabione w wyniku zaawansowanej choroby. Opracowanie odcinka lędźwiowego kręgosłupa, choć ważne, nie rozwiązuje problemu wynikającego z przykurczy mięśniowych, które ograniczają zakres ruchu. Z kolei stawy żebrowo-kręgowe mają mniej bezpośredni wpływ na funkcję kończyn dolnych i górnych, co czyni je mniej istotnymi w kontekście zachowania ruchomości stawów biodrowych i barkowych. Kluczowe jest zrozumienie, że terapia powinna skupiać się na rozluźnieniu mięśni, co ma praktyczne zastosowanie w kontekście codziennych czynności pacjenta. Zignorowanie tego aspektu prowadzi do mylnego przekonania, że masaż stawów jest wystarczającym działaniem terapeutycznym.