Odpowiedź 100 mm jest poprawna, ponieważ możemy obliczyć średnicę wierzchołkową koła zębatego, wykorzystując wzór dw = m ∙ (z + 2). W tym przypadku, gdzie liczba zębów z wynosi 48, a moduł m to 2, obliczenia wyglądają następująco: dw = 2 ∙ (48 + 2) = 2 ∙ 50 = 100 mm. Średnica wierzchołkowa jest kluczowym parametrem w projektowaniu układów zębatych, ponieważ określa ona wymiar koła zębatego w kontekście jego współpracy z innymi elementami w mechanizmach. W praktyce, ta wartość wpływa na dobór odpowiednich łożysk, wałów oraz innych elementów współpracujących, co ma istotne znaczenie dla efektywności całego systemu. W branży inżynieryjnej, obliczanie średnicy wierzchołkowej jest częścią standardowych praktyk projektowych, takich jak wytyczne ISO dotyczące układów zębatych, które zapewniają, że wszystkie elementy będą odpowiednio do siebie pasować i działać w harmonii. Taka wiedza jest niezbędna w inżynierii mechanicznej, aby projektować trwałe i efektywne mechanizmy.
Odpowiedzi, które wskazują na 96 mm, 91 mm, lub 48 mm, są błędne z kilku powodów. Po pierwsze, należy zrozumieć, że wzór na średnicę wierzchołkową koła zębatego opiera się na precyzyjnych danych dotyczących modułu oraz liczby zębów. W przypadku podanej liczby zębów 48 oraz modułu 2, błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowych obliczeń lub interpretacji wzoru. Często popełnianym błędem jest pomijanie dodania 2 do liczby zębów w formule, co prowadzi do znaczących różnic w wyniku. Przykładowo, w odpowiedzi wskazującej na 96 mm, mogło dojść do pomyłki w obliczeniach, gdzie zapomniano o dodaniu 2 do liczby zębów, co skutkuje niewłaściwym rozrachunkiem średnicy. Z kolei odpowiedzi 91 mm i 48 mm mogą wynikać z zastosowania niewłaściwych wzorów lub błędnych założeń w procesie obliczeniowym. Te nieprawidłowości wskazują na brak zrozumienia fundamentalnych zasad dotyczących modułu i jego wpływu na wymiary zębatki. Wiedza na temat obliczania średnicy wierzchołkowej jest kluczowa w projektowaniu układów zębatych, a poprawne zastosowanie wzorów matematycznych jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego działania mechanizmów. Dlatego tak istotne jest zrozumienie, jak każdy element wpływa na całość układu, a błędne obliczenia mogą prowadzić do poważnych problemów w praktycznych zastosowaniach inżynieryjnych.