Poprawna odpowiedź Y = (a + b̅) ∙ c opisuje układ sterowania, w którym lampa H1 zapala się, gdy spełnione są określone warunki dotyczące przełączników. W tym przypadku, S1 musi być zamknięty, co oznacza, że sygnał a jest aktywny, oraz S2 musi być otwarty (czyli b̅ jest aktywne), a S3 znowu zamknięty, co oznacza, że sygnał c jest aktywny. Równanie to wskazuje na zastosowanie funkcji logicznych w praktycznych aplikacjach automatyki. W projektowaniu układów sterujących, takie zrozumienie logiki jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania systemów. W branży automatyki przemysłowej często wykorzystuje się podobne układy, aby kontrolować różne urządzenia poprzez odpowiednie zestawienia warunków. Dobrą praktyką jest stosowanie tabel prawdy do wizualizacji i weryfikacji takich układów, co ułatwia projektowanie i identyfikację potencjalnych błędów w układzie.
Analizując pozostałe odpowiedzi, możemy zidentyfikować kilka problemów, które prowadzą do błędnych wniosków. Odpowiedź Y = a + (c ∙ b̅) implikuje, że lampa H1 zapali się, gdy sygnał a jest aktywny bez względu na stan pozostałych przełączników, co jest niezgodne z opisanym działaniem układu. Tego typu podejście może wynikać z błędnego zrozumienia działania logicznych operatorów, gdzie wykluczanie stanu b̅ nie powinno prowadzić do aktywacji Y, jeśli S3 jest otwarty. Również, w równaniu Y = (a∙c) + b, zasada operacji logicznych jest naruszona, ponieważ wymaga aktywacji zarówno a, jak i c, co nie odzwierciedla rzeczywistego działania układu. Kiedy oba przełączniki są aktywne, S2 nie zachowuje się zgodnie z założeniami układu, co prowadzi do niepoprawnego działania układu sterowania. W odpowiedzi Y = (a̅∙b) + c̅, zaproponowane podejście błędnie implikuje, że lampa H1 zapali się, gdy oba S1 i S2 będą w stanie nieaktywnym, co jest sprzeczne z logiką działania systemu. W praktyce, takie błędne interpretacje mogą prowadzić do poważnych usterek w układach sterujących, co jest nieakceptowalne w kontekście bezpieczeństwa i niezawodności systemów automatyki.
