Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Element lub zestaw elementów, który jednoznacznie identyfikuje każdy pojedynczy rekord w tabeli bazy danych, nazywamy kluczem
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Klucz podstawowy (ang. primary key) jest to pole lub zbiór pól w tabeli bazy danych, które jednoznacznie identyfikują każdy row w tej tabeli. Klucz podstawowy nie może zawierać wartości NULL i musi być unikalny dla każdego rekordu, co zapewnia integralność danych w bazie. Przykładem klucza podstawowego może być identyfikator użytkownika w tabeli użytkowników, gdzie każdy użytkownik ma unikalny numer ID. Zgodnie z normami projektowania baz danych, klucz podstawowy powinien być prosty, a jego wartość nie powinna się zmieniać w czasie, aby zachować stabilność odniesień do tego rekordu w innych tabelach. W dobrych praktykach projektowania baz danych dla kluczy podstawowych często stosuje się typy danych takie jak INTEGER z automatycznym inkrementowaniem, co umożliwia wygodne dodawanie nowych rekordów bez ryzyka kolizji wartości. Używanie kluczy podstawowych ułatwia również tworzenie relacji z innymi tabelami, znanych jako klucze obce, co jest fundamentem relacyjnych baz danych.
W kontekście baz danych, istnieje kilka terminów, które mogą być mylące, zwłaszcza w odniesieniu do kluczy. Klucz inkrementacyjny, mimo że jest użyteczny w wielu systemach baz danych do generowania unikalnych identyfikatorów, nie jest terminem opisującym typ klucza, ale raczej metodą tworzenia wartości dla klucza podstawowego. Klucz przestawny (ang. pivot key) to termin bardziej związany z analizą danych niż z identyfikacją wierszy w tabelach; odnosi się do technik agregacji danych i transformacji w zbiorach danych, głównie w kontekście tabel przestawnych, które są używane do wizualizacji i analizy danych, a nie do bezpośredniej identyfikacji rekordów. Klucz obcy (ang. foreign key) to kolejny termin, który jest często mylony z kluczem podstawowym. Klucz obcy jest polem w jednej tabeli, które wskazuje na klucz podstawowy w innej tabeli, co służy do ustanawiania relacji między dwiema tabelami. Klucz obcy nie identyfikuje wierszy w swojej tabeli, lecz tworzy powiązania z innymi danymi. Rozumienie tych terminów oraz ich zastosowań jest kluczowe dla efektywnego projektowania baz danych oraz unikania powszechnych błędów, które mogą prowadzić do problemów z integralnością danych i wydajnością systemu.