Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Aby utworzyć relację wiele do wielu między tabelami A i B, wystarczy, że
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź, że należy zdefiniować trzecią tabelę z kluczami obcymi do tabel A i B, jest poprawna, ponieważ relacja wiele do wielu wymaga pośrednictwa trzeciej tabeli, często nazywanej tabelą asocjacyjną lub łączącą. W praktyce oznacza to, że każdy rekord w tabeli A może być powiązany z wieloma rekordami w tabeli B i vice versa. Tabela asocjacyjna zawiera co najmniej dwa pola kluczy obcych: jedno wskazujące na odpowiedni rekord w tabeli A i drugie na odpowiadający mu rekord w tabeli B. Na przykład, w systemie zarządzania kursami, tabela 'Studenci' i tabela 'Kursy' mogą być połączone poprzez tabelę 'Rejestracje', która przechowuje identyfikatory studentów i kursów, umożliwiając przypisanie wielu studentów do wielu kursów. To podejście jest zgodne z zasadami normalizacji baz danych, które mają na celu minimalizację redundancji i zapewnienie spójności danych. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, że klucze obce w tabeli asocjacyjnej są odpowiednio indeksowane, co poprawia wydajność zapytań oraz umożliwia łatwe zarządzanie relacjami.
Podejścia zaprezentowane w niepoprawnych odpowiedziach są mylące i nie odpowiadają zasadom modelowania baz danych stosowanym w praktyce. Łączenie tabeli A z tabelą B poprzez klucze obce bez użycia tabeli asocjacyjnej prowadzi do trudności w zarządzaniu relacjami, ponieważ w takiej konfiguracji relacja będzie co najwyżej jeden do wielu, co nie odzwierciedla zamierzonej relacji wiele do wielu. Duplicacja rekordów z tabeli A w tabeli B jest nie tylko nieefektywna, ale również narusza zasady normalizacji, prowadząc do redundancji danych i potencjalnych problemów z integralnością. Ponadto, posiadanie tabeli A z takimi samymi polami co tabela B nie ma sensu w kontekście relacji wiele do wielu, ponieważ nie rozwiązuje problemu powiązań między rekordami tych tabel. Ważne jest zrozumienie, że prawidłowe modelowanie baz danych powinno opierać się na zdefiniowanych relacjach i zastosowaniu kluczy obcych w odpowiedni sposób. Niezrozumienie tej koncepcji może prowadzić do błędnych wniosków i niewłaściwego projektowania baz danych, co w dłuższej perspektywie może powodować trudności w przetwarzaniu i analizie danych.