Znacznik <strong> w HTML jest używany do oznaczania tekstu, który ma być wyróżniony jako ważny. Jego domyślne stylizowanie w przeglądarkach polega na pogrubieniu tekstu, co jest również funkcją znacznika <b>. Oba znaczniki mają podobne zastosowanie, ale <strong> niesie dodatkowe znaczenie semantyczne, co oznacza, że informuje przeglądarki i maszyny o tym, że dany tekst jest istotny. Przykładem może być użycie <strong> w nagłówkach lub w miejscach, gdzie chcemy zwrócić uwagę na kluczowe informacje, jak np. 'Zamówienie <strong>pilne</strong> musi być dostarczone do jutra.' W kontekście dobrych praktyk zaleca się używanie znaku <strong> zamiast <b>, gdyż wspiera to dostępność i SEO - wyszukiwarki lepiej interpretują semantykę treści, co może wpłynąć na pozycjonowanie strony. Warto również pamiętać, że zgodnie z W3C, semantyka HTML ma kluczowe znaczenie dla strukturyzacji dokumentów oraz ich dostępności.
Wybór znaczników <sub>, <h1>, czy <big> w odpowiedzi na pytanie o semantykę i stylizację tekstu jest nieadekwatny. Znacznik <sub> służy do podkreślenia tekstu dolnego, najczęściej używanego w kontekście chemicznym lub matematycznym, np. H₂O, i nie ma nic wspólnego z wyróżnianiem ważności tekstu. Natomiast <h1> to znacznik nagłówka, który definiuje tytuł sekcji lub podsekcji na stronie internetowej. Użycie <h1> dla tekstu, który ma być po prostu pogrubiony, wprowadza w błąd w kontekście struktury semantycznej dokumentu HTML, ponieważ nagłówki mają swoją hierarchię i powinny być używane w odpowiednich miejscach, zgodnie z zasadami SEO. Znacznik <big> z kolei powiększa rozmiar czcionki, co nie jest równoważne z wyróżnieniem tekstu jako ważnego. Każdy z tych znaczników ma własne zastosowanie, ale nie można ich używać zamiennie z <strong>, ponieważ nie przekazują one tego samego znaczenia semantycznego. Przy projektowaniu stron internetowych kluczowe jest stosowanie znaczników zgodnie z ich przeznaczeniem, aby mieć pewność, że treść jest właściwie interpretowana przez przeglądarki oraz urządzenia asystujące.