Z relacji przedstawionej na obrazie można wyczytać, że jest ona relacją
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Relacja jeden do wielu, gdzie kluczem obcym jest pole w tabeli uslugi, jest poprawna, ponieważ reprezentuje typową praktykę w projektowaniu baz danych, gdzie wiele rekordów w jednej tabeli (uslugi) jest powiązanych z jednym rekordem w innej tabeli (kadra). W tym przypadku, kolumna kadra_id w tabeli uslugi pełni rolę klucza obcego, który wskazuje na klucz główny (id) w tabeli kadra. Takie podejście jest szeroko stosowane w zarządzaniu relacjami pomiędzy danymi, umożliwiając efektywne przechowywanie i odwoływanie się do powiązanych rekordów. Przykładowo, w systemie usługowym, jedna osoba może być odpowiedzialna za wiele różnych usług, co jest wizualizowane przez tę konstrukcję. W praktyce pozwala to na łatwe aktualizacje danych kadry bez konieczności zmian w tabeli usług, co jest zgodne z zasadami normalizacji danych i zwiększa spójność oraz integralność danych. Tego typu relacje są fundamentem dla operacji typu JOIN w SQL, które umożliwiają łączenie danych z różnych tabel na podstawie wspólnych wartości kluczy obcych, co jest kluczowe dla wydajnego przetwarzania zapytań w relacyjnych bazach danych.
Odpowiedzi błędne opierają się na niewłaściwym zrozumieniu relacji w bazach danych. Pierwsza z błędnych koncepcji sugeruje relację jeden do wielu, gdzie kluczem obcym jest pole w tabeli kadra, co jest odwrotne do przedstawionej struktury, gdyż w rzeczywistości pole kadra_id znajduje się w tabeli uslugi, wskazując na tabelę kadra. Relacja jeden do jednego, w której obie tabele mają klucze obce, oznaczałoby, że każdy rekord w jednej tabeli jest ściśle powiązany z jednym rekordem w drugiej, co nie jest przypadkiem dla tych danych. Takie podejście zwykle stosuje się, gdy tabele przechowują różne aspekty tego samego podmiotu, co nie jest odzwierciedlone na diagramie. Relacja wiele do wielu między kluczami głównymi obu tabel wymagałaby użycia dodatkowej tabeli łączącej, co umożliwiałoby powiązanie wielu rekordów każdej z tabel z wieloma rekordami drugiej, co również nie jest przedstawione tutaj. Typową pomyłką przy analizie tego typu relacji jest nieuwzględnienie struktury kluczy obcych i ich roli w łączeniu danych poprzez zrozumienie ich jako jedynie strukturalne powiązania, zamiast narzędzi umożliwiających integralność i spójność danych w bazie. Ważne jest, aby zawsze analizować kierunek relacji i rolę kluczowych pól w kontekście aplikacji i modelu danych, co zapobiega błędnym interpretacjom i wspiera prawidłowe projektowanie bazy danych, zgodnie z jej wymaganiami funkcjonalnymi i wydajnościowymi.
