Adres 172.16.0.0 jest adresem klasy B, co oznacza, że domyślnie ma maskę podsieci 255.255.0.0. W celu podziału tego adresu na mniejsze podsieci, musimy zwiększyć liczbę bitów przeznaczonych na identyfikację podsieci. Zauważmy, że dla uzyskania co najmniej 510 użytecznych adresów w każdej podsieci, potrzebujemy co najmniej 9 bitów, ponieważ 2^9 - 2 = 510 (musimy odjąć 2 adresy: jeden dla adresu sieci i jeden dla adresu rozgłoszeniowego). To oznacza, że musimy poświęcić 9 bitów z części hosta. W adresie klasy B mamy 16 bitów przeznaczonych na hosty, więc po odjęciu 9 bitów, pozostaje nam 7 bitów. Tak więc liczba możliwych podsieci wynosi 2^7 = 128. Przykładowe zastosowanie tej wiedzy ma miejsce w dużych organizacjach, gdzie potrzebne jest tworzenie wielu podsieci dla różnych działów lub lokalizacji, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz poprawę bezpieczeństwa. Dobrą praktyką jest przemyślane planowanie podziału adresów IP, aby uniknąć przyszłych problemów z dostępnością adresów.
W przypadku prób podziału adresu 172.16.0.0 na podsieci, które nie spełniają wymogu co najmniej 510 użytecznych adresów, występuje wiele typowych błędów myślowych. Niektóre odpowiedzi sugerują niewłaściwą liczbę podsieci, co wynika z błędnej interpretacji użytecznych adresów w danej sieci. Na przykład, wybierając 64 podsieci, można by myśleć, że wystarczyłoby 6 bitów do identyfikacji podsieci (2^6 = 64), co jest prawdą, ale zapominamy o tym, że każda z tych podsieci musiałaby mieć wystarczającą liczbę adresów hostów. Sześć bitów daje tylko 62 użyteczne adresy (2^6 - 2), co nie spełnia wymogu 510. Inna nieprawidłowa koncepcja polega na pomieszaniu liczby podsieci z dostępną ilością adresów w podsieci. Wybierając 252 podsieci, przyjęto, że wystarczą 8 bitów, co również nie jest prawidłowe, ponieważ 8 bitów daje 256 adresów, ale znowu tylko 254 użyteczne adresy. Ostatecznie, wybór 32 podsieci również jest błędny, ponieważ 2^5 = 32 podsieci nie dostarcza wystarczającej liczby użytecznych adresów, będąc ograniczonym do 30. To wszystko pokazuje, jak ważne jest nie tylko zrozumienie algorytmu podziału adresów, ale także umiejętność zastosowania tej wiedzy w praktyce oraz znajomość zasad dotyczących obliczania użytecznych adresów w każdej z podsieci.