Topologia gwiazdy to jedna z najpopularniejszych architektur sieciowych, w której wszystkie urządzenia, takie jak komputery i drukarki, są połączone z centralnym urządzeniem, zazwyczaj przełącznikiem lub hubem. Taki układ zapewnia łatwą konserwację i diagnozowanie problemów, gdyż ewentualne awarie jednego z węzłów nie wpływają na funkcjonowanie pozostałych urządzeń. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy może być lokalna sieć komputerowa w biurze, gdzie wszystkie stacje robocze są podłączone do jednego przełącznika. Standardy takie jak Ethernet oraz protokoły sieciowe, takie jak TCP/IP, zostały zaprojektowane z myślą o pracy w takich strukturach. Zastosowanie topologii gwiazdy ułatwia także skalowanie sieci – wystarczy dodać nowe urządzenie do centralnego przełącznika, co czyni ją elastyczną i odpowiednią dla rozwijających się środowisk biurowych.
Topologie sieciowe, takie jak topologia drzewa, pierścienia i siatki, różnią się od topologii gwiazdy w sposobie organizacji urządzeń. Topologia drzewa łączy w sobie cechy topologii gwiazdy i magistrali, gdzie urządzenia są połączone w hierarchiczny sposób, co może prowadzić do trudności w diagnostyce, gdyż awaria jednego węzła może wpływać na większą część sieci. W topologii pierścienia każdy węzeł jest połączony z dwoma innymi, tworząc zamknięty obieg, co oznacza, że uszkodzenie jednego połączenia może przerwać komunikację w całej sieci. Natomiast topologia siatki, która zakłada połączenie między wieloma urządzeniami, zapewnia dużą redundancję, ale jest bardziej skomplikowana w implementacji i wymagająca większej ilości kabli i portów. Wybór niewłaściwej topologii może prowadzić do trudności w zarządzaniu, awarii i zwiększonych kosztów utrzymania. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu sieci zawsze kierować się zasadami najlepszych praktyk oraz dostosowywać strukturę do potrzeb organizacji.