Allotment to model dystrybucji usług hotelowych, w ramach którego biuro podróży rezerwuje określoną liczbę miejsc w hotelu za ustaloną cenę, jednocześnie z możliwością ich zwrotu bez ponoszenia dodatkowych kosztów w określonym czasie. Taki model jest korzystny zarówno dla biur podróży, jak i dla hoteli, ponieważ pozwala na elastyczne zarządzanie dostępnością miejsc oraz minimalizuje ryzyko finansowe związane z nieprzewidzianymi zmianami popytu. Przykładem zastosowania allotmentu może być sytuacja, gdy biuro podróży zabezpiecza bliski termin wakacji, rezerwując 20 pokoi w popularnym hotelu, zapewniając sobie prawo do ich zwrotu, jeśli zainteresowanie ofertą nie będzie wystarczające. Z punktu widzenia dobrych praktyk branżowych, allotment wspiera efektywne zarządzanie budżetem i pozwala na lepsze dostosowanie ofert do potrzeb klientów.
Franchising to model, w którym jedna strona, franczyzodawca, udziela drugiej stronie, franczyzobiorcy, prawa do prowadzenia działalności pod swoją marką. W kontekście branży turystycznej franchising może dotyczyć sieci hoteli, które oprócz standardów operacyjnych i marketingowych, wymagają od franczyzobiorców przestrzegania określonych zasad, jednak nie daje możliwości zwrotu zarezerwowanych usług bez ponoszenia kosztów. Czarter odnosi się do wynajmu środków transportu (np. samolotów lub statków) na określony czas, co również nie ma związku z rezerwacją usług hotelowych w modelu zwrotu. Timesharing z kolei jest formą współwłasności, w której kilka osób dzieli się prawem do korzystania z nieruchomości wakacyjnej, co nie ma nic wspólnego z możliwością zwrotu usług kupionych przez biuro podróży. Typowe błędy myślowe przy wyborze złej odpowiedzi mogą wynikać z mylenia różnych modeli biznesowych w branży turystycznej oraz braku zrozumienia ich specyfiki. Aby skutecznie zarządzać rezerwacjami hotelowymi, ważne jest, aby rozróżniać te pojęcia i stosować je zgodnie z ich definicjami w praktyce turystycznej.