Saaneńska to jedna z najpopularniejszych ras kóz mlecznych, znana z wysokiej wydajności mleka oraz jego znakomitej jakości. Kózki tej rasy osiągają przeciętnie 800-1000 litrów mleka rocznie, co czyni je idealnym wyborem dla gospodarstw zajmujących się produkcją serów kozi. Warto podkreślić, że mleko saaneńskie charakteryzuje się wysoką zawartością tłuszczu i białka, co jest kluczowe w produkcji serów. Przykładem zastosowania tej rasy może być produkcja serów dojrzewających, takich jak ser kozi typu Chèvre, który zyskuje na popularności wśród konsumentów. Ponadto, w hodowli kóz saaneńskich stosuje się dobre praktyki w zakresie żywienia i utrzymania zwierząt, co pozwala na uzyskanie mleka o wysokiej jakości. Rasa ta jest również przystosowana do różnych warunków klimatycznych, co zwiększa jej wszechstronność w różnych regionach.
Hodowla kóz angorskich jest w Polsce znana z produkcji włókna, a nie mleka. Rasa ta, choć cieszy się uznaniem ze względu na wysokiej jakości moher, nie jest odpowiednia do produkcji serów kozi, ponieważ jej wydajność mleczna jest znacznie niższa niż w przypadku kóz saaneńskich. Kózki angorskie produkują mleko o niższej zawartości tłuszczu i białka, co czyni je mniej odpowiednimi do serowarstwa, gdzie te składniki mają kluczowe znaczenie. Z kolei rasa burska, znana głównie w Afryce Południowej, została wyhodowana w celu uzyskania mięsa, a jej mleczność jest również nieadekwatna do potrzeb produkcji serów. Hiszpańskie rasy kóz, takie jak Murciano-Granadina, są bardziej ukierunkowane na produkcję mleczną, ale nie mają takiej renomy jak saaneńskie, a ich wydajność mleczna jest często niższa. Kluczowym błędem jest zatem przypisywanie ras kóz, które nie są wyspecjalizowane w produkcji mleka, do zadań związanych z wytwarzaniem serów. Wybór odpowiedniej rasy ma ogromne znaczenie, zwłaszcza w kontekście jakości i wydajności produkcji mleka, które jest fundamentem dla sukcesu w serowarstwie.