Borówki to rośliny, które w celu owocowania wymagają zapylenia krzyżowego, co oznacza, że dla optymalnego wzrostu i wydania owoców powinny być sadzone w parze z innymi odmianami. Zasadniczo, gdy w ogrodzie przydomowym zasadzimy kilka odmian borówek, możemy zwiększyć ich plon i jakość owoców, co jest zgodne z dobrymi praktykami agrotechnicznymi. Przykładem mogą być odmiany takie jak Bluecrop i Patriot, które wzajemnie się zapylają, co prowadzi do wyższej wydajności. Ponadto, borówki preferują kwaśne pH gleby (około 4,5 do 5,5) oraz dobrze drenowane podłoże, co należy uwzględnić przy ich uprawie. Znajomość tych wymagań pomaga ogrodnikom lepiej planować oraz dbać o swoje nasadzenia, co przekłada się na satysfakcjonujące zbiory owoców.
Sadzenie krzewów agrestu, porzeczek czy malin nie zapewnia optymalnych warunków do owocowania, ponieważ te rośliny mają inne wymagania dotyczące zapylania oraz preferencji glebowych. Agrest, na przykład, może owocować samodzielnie, ale w jego przypadku zapylenie krzyżowe również przynosi korzyści, jednak niekoniecznie wymaga sadzenia w parze. Porzeczki, podobnie jak agrest, często wykazują zdolność do samodzielnego zapylania, co czyni je mniej problematycznymi w kontekście sąsiedztwa. Maliny także nie wymagają zapylania krzyżowego, chociaż ich plon może być zwiększony przez obecność innych odmian w pobliżu. Typowym błędem jest założenie, że każda roślina owocująca, gdy posadzona obok siebie, będzie się wzajemnie wspierać w owocowaniu, co nie jest prawdą w każdym przypadku. Różnice w wymaganiach glebowych oraz w metodach zapylania mogą prowadzić do nieefektywnego wzrostu i zmniejszenia plonów, co podkreśla znaczenie dostosowania wyboru roślin do ich specyficznych potrzeb oraz praktyk związanych z ich uprawą.