Niskie spożycie produktów będących źródłem żelaza głównie zwiększa ryzyko wystąpienia anemii, ponieważ żelazo jest kluczowym składnikiem hemoglobiny, białka odpowiedzialnego za transport tlenu w krwi. Niedobór żelaza prowadzi do zmniejszenia liczby czerwonych krwinek, co skutkuje anemią. Osoby z anemią mogą doświadczać objawów takich jak zmęczenie, osłabienie, bladość skóry oraz zawroty głowy. Aby zapobiec anemii, zaleca się wprowadzenie do diety produktów bogatych w żelazo, takich jak czerwone mięso, ryby, soczewica oraz zielone warzywa liściaste. Dobrą praktyką jest również łączenie źródeł żelaza z witaminą C, co zwiększa jego przyswajalność. Regularne badania krwi mogą pomóc w monitorowaniu poziomu hemoglobiny oraz żelaza, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczącymi zdrowia publicznego.
Wybór celiakii jako odpowiedzi na pytanie o ryzyko związane z niskim spożyciem żelaza jest błędny, ponieważ celiakia to choroba autoimmunologiczna, która występuje w wyniku nietolerancji glutenu. Osoby z celiakią mogą mieć problemy z wchłanianiem składników odżywczych, ale nie jest to bezpośrednio związane z niskim spożyciem żelaza, a raczej z uszkodzeniem błony śluzowej jelita cienkiego. W przypadku próchnicy, która jest schorzeniem dentystycznym, jej wystąpienie zależy przede wszystkim od higieny jamy ustnej i spożycia cukrów, a nie od poziomu żelaza w diecie. Cukrzyca, jako choroba metaboliczna, jest związana z nieprawidłową regulacją poziomu glukozy we krwi i również nie ma bezpośredniego związku z deficytem żelaza. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie przyczynowości z objawami oraz ignorowanie standardowych powiązań między składnikami odżywczymi a ich rolą w organizmie. Wiedza o tym, jakie składniki odżywcze są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, jest kluczowa dla zapobiegania wielu chorobom.