Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej

Sugerowanie, że głównym celem terapii zajęciowej dla osób z mózgowym porażeniem dziecięcym i znaczną niepełnosprawnością intelektualną jest przygotowanie do pracy zawodowej, wzrost wydolności oddechowej czy rozwijanie organizacji czasu wolnego, pomija fundamentalne potrzeby tej grupy pacjentów. Przede wszystkim, osoby te często mają ograniczone możliwości funkcjonowania w codziennym życiu i kluczowe staje się nauczenie ich podstawowych umiejętności, które pozwolą im na samodzielne funkcjonowanie w najprostszych sytuacjach. Sugerowanie, że terapia może koncentrować się na pracy zawodowej, jest nie tylko mylące, ale również niewłaściwe w kontekście ich aktualnych potrzeb. Poziom sprawności fizycznej, który może być osiągnięty za pomocą terapii zajęciowej, w rzeczywistości jest pomocny, ale nie jest głównym celem, szczególnie w kontekście pacjentów z wieloma ograniczeniami. Również argument o wzroście wydolności oddechowej i kondycji fizycznej jest istotny, lecz nie jest to priorytet w pracy z osobami, które walczą z podstawowymi umiejętnościami życiowymi. W terapii zajęciowej kluczowym jest zrozumienie, że podstawowym celem powinno być wsparcie pacjentów w nabywaniu umiejętności życiowych, co pozwala na zwiększenie ich samodzielności oraz jakości życia, zamiast koncentrowania się na aspektach, które mogą być mniej istotne w ich codziennej egzystencji.