Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Jakiego typu biblioterapię zastosował terapeuta, który w domu pomocy społecznej korzystał z kroniki, aby wspomnieć przeszłość mieszkańców?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Reminescencyjna biblioterapia jest techniką, która ma na celu wspomaganie osób w przypominaniu sobie ważnych wydarzeń z przeszłości, co może przyczynić się do poprawy ich samopoczucia psychicznego. W kontekście terapeutycznym, wykorzystanie kroniki do wspomnień pozwala mieszkańcom domu pomocy społecznej na odnowienie relacji z własną tożsamością oraz historią. Tego rodzaju działania są szczególnie istotne w pracy z osobami starszymi, które mogą zmagać się z problemami związanymi z pamięcią lub poczuciem zagubienia. Przykładem praktycznego zastosowania reminescencyjnej biblioterapii może być organizowanie sesji, w trakcie których uczestnicy wspólnie przeglądają zdjęcia i dokumenty, a następnie dzielą się własnymi wspomnieniami. Takie zajęcia nie tylko stymulują aktywność umysłową, ale także sprzyjają integracji społecznej i budowaniu relacji między uczestnikami. Warto zaznaczyć, że reminescencyjna biblioterapia wpisuje się w standardy pracy z osobami w podeszłym wieku, akcentując znaczenie pamięci i doświadczenia życiowego jako cennych zasobów.
Biblioterapia relaksacyjna skupia się na wykorzystaniu literatury lub innych materiałów, które mają na celu odprężenie i redukcję stresu. W tym przypadku celem jest przede wszystkim łagodzenie napięcia i poprawa samopoczucia poprzez angażowanie się w relaksujące czytanie. Jednakże w sytuacji, w której terapeuta używa kroniki do wspomnień, celem nie jest jedynie odprężenie, ale głębsza praca nad osobistą historią i tożsamością mieszkańców. Reedukacyjna biblioterapia z kolei koncentruje się na nauce i przyswajaniu nowych informacji, co również nie jest zgodne z opisanym przypadkiem, ponieważ terapeuta nie dąży do nauczania nowych umiejętności, lecz do refleksji nad przeszłością. Resocjalizacyjna biblioterapia ma na celu reintegrację jednostek w społeczeństwie, co jest istotne w kontekście osób z problemami społecznymi, jednak nie odnosi się bezpośrednio do techniki opartej na wspomnieniach i historii osobistej. Analizując te odpowiedzi, można dostrzec typowe błędy myślowe polegające na utożsamianiu biblioterapii z jedną z jej form bez uwzględnienia kontekstu i celów terapeutycznych. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych technik ma swoje unikalne cele i metody, a zastosowanie ich nieadekwatnie do sytuacji terapeutycznej może prowadzić do nieefektywnych rezultatów.