| Łączą się z danym jonem ubocznym, wiążąc go w trwałe zespoły i tym samym wyłączają go z udziału w roztworze lub obniżają znacznie jego stężenie. |
| Różnica w otrzymanych wynikach dwóch oznaczeń wykonanych równocześnie lub w krótkim przedziale czasu na tej samej próbce, przez tego samego analityka, w takich samych warunkach, nie może przekraczać 1,5 g na 100 g oznaczanej próbki. |
| A. | Mn2+ + 2OH− → Mn(OH)2 |
| B. | 2Mn(OH)2 + O2 → 2 MnO(OH)2 |
| C. | MnO(OH)2 + 4H+ → Mn4+ + 3H2O |
| D. | Mn4+ + 2I− → Mn2+ + I2 |
| Procedura Współoznaczanie wapnia i magnezu w wodach naturalnych polega na przeprowadzeniu dwóch miareczkowań mianowanym 0,0100 mol/dm3 roztworem EDTA. Pierwsze miareczkowanie przeprowadza się w środowisku buforu amoniakalnego pH = 10 wobec czerni eriochromowej T, jako wskaźnika. Objętość zużytego titranta odpowiada sumie zawartości jonów wapnia i magnezu. Drugie miareczkowanie przeprowadza się w środowisku silnie zasadowym pH=12-13 wobec mureksydu. Objętość użytego titranta zależy od ilości jonów wapnia. Podczas wykonywania oznaczenia zużyto na pierwsze miareczkowanie wobec czerni eriochromowej średnio V1= 20,3 cm3 roztworu EDTA, na drugie oznaczenie wobec mureksydu zużyto średnio V2= 5,4 cm3 tego samego roztworu EDTA. |
| 1 cm3 roztworu NaOH o stężeniu 0,1 mol/dm3 odpowiada 19,07 mg tetraboranu sodu Na2B4O7·H2O |
| Fragment metodyki postępowania analitycznego: |
| (...) Metoda służy do oznaczania zawartości białka w paszach na podstawie zawartości oznaczonego azotu. Próbka jest mineralizowana kwasem siarkowym(VI) w obecności katalizatora. Kwaśny roztwór jest alkalizowany za pomocą wodorotlenku sodu. Amoniak oddestylowany z zasadowego roztworu jest zbierany w znanej ilości roztworu kwasu siarkowego(VI), którego nadmiar jest z kolei miareczkowany roztworem wodorotlenku sodu. (...) |
| mZn = V · CEDTA · 65,37 · W |
| mZn – masa cynku; mg V – objętość zużytego roztworu EDTA w trakcie miareczkowania; cm3 CEDTA – stężenie molowe roztworu EDTA; mmol/cm3 65,37 – masa molowa cynku; mg/mmol W – współmierność kolby miarowej i pipety; 5 |
| Odczynnik strącający | Reakcje analityczne | |||
|---|---|---|---|---|
| Ag+ | Hg22+ | Pb2+ | ||
| A. | HCl | biały osad AgCl rozpuszczalny w NH3·H2O | biały osad Hg2Cl2 | biały osad PbCl2 rozpuszczalny w gorącej wodzie |
| B. | H2SO4 | biały Ag2SO4 (ze stężonych roztworów), rozpuszczalny w gorącej wodzie | biały osad Hg2SO4 rozpuszczalny w wodzie królewskiej | biały osad PbSO4 rozpuszczalny w roztworze NaOH |
| C. | NaOH | brunatny osad Ag2O rozpuszczalny w NH3·H2O | czarny osad HgO i Hg | biały osad Pb(OH)2 rozpuszczalny w roztworze NaOH |
| D. | NH3aq | brunatny jon kompleksowy Ag(NH3)2+ | biały osad soli amidortęciowej rozpuszczalny w stężonym HNO3 | żółty osad Pb(OH)2 rozpuszczalny w gorącej wodzie |
| Opis Na opakowaniach tabletek witaminy C producenci deklarują zawartość 200 mg kwasu askorbinowego. Zgodnie z normą odchylenia od deklarowanej zawartości substancji leczniczej nie mogą przekraczać ±10% dla tabletek o zawartości poniżej 100 mg i ±5% dla tabletek o deklarowanej zawartości 100 mg i więcej. | ||||
| Próbka | 1 | 2 | 3 | 4 |
| Zawartość kwasu askorbinowego | 198,5 mg | 211 mg | 201 mg | 205 mg |