Instalacja D została wskazana jako mająca zbyt dużą rezystancję uziemienia RAw w stosunku do znamionowego prądu różnicowego In wyłącznika różnicowoprądowego. W praktyce oznacza to, że prąd upływu nie osiąga wartości wymaganej do skutecznego zadziałania RCD, co stwarza poważne ryzyko porażenia prądem. Zgodnie z normą PN-EN 61008-1, rezystancja uziemienia nie powinna przekraczać określonych wartości, aby zapewnić prawidłowe działanie instalacji ochronnych. W przypadku, gdy rezystancja uziemienia jest zbyt wysoka, w sytuacji awaryjnej, prąd upływu nie zdoła wyzwolić wyłącznika różnicowoprądowego, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Użycie odpowiednich wartości rezystancji uziemienia jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w instalacjach elektrycznych, zwłaszcza w obiektach użyteczności publicznej, gdzie ryzyko porażenia prądem jest znacznie większe. Przykładami dobrych praktyk są regularne pomiary rezystancji uziemienia oraz zastosowanie wyłączników RCD o odpowiednich parametrach w zależności od charakterystyki instalacji.
Analiza pozostałych odpowiedzi ujawnia typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. W wielu przypadkach, błędne odpowiedzi opierają się na założeniu, że samo posiadanie wyłącznika różnicowoprądowego gwarantuje bezpieczeństwo instalacji. Zrozumienie, że skuteczność zabezpieczeń ochronnych nie zależy jedynie od urządzeń, ale także od jakości i parametrów uziemienia, jest kluczowe. Przykładowo, instalacja A, B czy C mogłyby mieć nominalnie poprawne urządzenia, ale jeśli rezystancja uziemienia nie spełnia wymagań, to ich działanie będzie nieefektywne. Często mylnie zakłada się, że jeśli wyłącznik różnicowoprądowy działa, to uziemienie również jest w porządku. To podejście jest błędne, ponieważ nawet przy sprawnym RCD, wysoka rezystancja uziemienia może uniemożliwić skuteczne odprowadzenie prądu do ziemi. Ponadto, użytkownicy nie biorą pod uwagę zmienności warunków otoczenia, które mogą wpływać na rezystancję uziemienia w czasie. Dlatego ważne jest, aby nie tylko polegać na automatycznych zabezpieczeniach, ale także regularnie kontrolować stan instalacji oraz przeprowadzać pomiary rezystancji uziemienia zgodnie z obowiązującymi normami, aby zapewnić skuteczność ochrony przeciwporażeniowej.
