Odpowiedź "otwarta dynamiczna" jest prawidłowa, ponieważ kompozycja na zdjęciu wykazuje cechy, które wskazują na ruch i niestabilność. Przedmioty w kadrze są ułożone w sposób, który tworzy wrażenie dynamiki, co można osiągnąć poprzez zastosowanie linii ukierunkowanych. Linie te nie są równoległe ani prostopadłe do krawędzi kadru, co podkreśla wrażenie ruchu. Dodatkowo, układ przedmiotów wykracza poza granice kadru, co sugeruje, że kompozycja jest otwarta. W praktyce, otwarte kompozycje dynamiczne często stosuje się w fotografii akcji, aby oddać dynamikę ruchu lub w malarstwie, aby zwiększyć uczucie przestrzeni i kontynuacji. W kontekście sztuki, profesjonalni artyści i fotografowie dążą do tworzenia takich kompozycji, aby przyciągnąć uwagę widza i wciągnąć go w przedstawioną narrację. Dobrym przykładem mogą być zdjęcia sportowe, gdzie ruch sportowca jest uchwycony w sposób, który sprawia, że widz czuje się częścią akcji.
Odpowiedzi, które wskazują na "otwartą statyczną", "zamkniętą dynamiczną" lub "zamkniętą statyczną", bazują na błędnych interpretacjach podstawowych zasad kompozycji. W przypadku otwartej statycznej, kluczowym elementem jest brak ruchu, co stoi w sprzeczności z tym, co przedstawia zdjęcie. Otwarte kompozycje mają na celu sugerowanie kontynuacji poza granicami kadru, a statyczne układy zwykle skupiają się na symetrii i równowadze, co nie jest widoczne w analizowanym przykładzie. Z kolei zamknięte kompozycje definitywnie ograniczają przestrzeń, co również jest sprzeczne z wrażeniem otwartości na zdjęciu. Zamknięta dynamiczna sugerowałaby ruch w ramach zdefiniowanej przestrzeni, co w tym przypadku nie znajduje odzwierciedlenia, ponieważ przedmioty ukazują przedłużenie poza kadr. Zamknięte kompozycje są często stosowane w przypadku sztuki, która wymaga wyraźnego zakończenia, np. w obrazach, gdzie wszystkie elementy są zintegrowane w obrębie jednego kadru. Typowym błędem myślowym jest zatem mylenie dynamiki z zamknięciem i statyką, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o charakterze kompozycji.
