Poprawna odpowiedź to 35 ppm, ponieważ w kontekście analizy spalin, stężenie węglowodorów (HC) często wyrażane jest w jednostkach ppm (części na milion). W analizach emisji spalin, zgodnie z normami środowiskowymi, takie jak Euro 6, kontrola stężenia węglowodorów w spalinach jest kluczowa dla oceny wpływu pojazdów na jakość powietrza. Wysokie stężenia HC mogą wskazywać na niepełne spalanie paliwa, co prowadzi do zwiększonej emisji zanieczyszczeń oraz nieefektywności silnika. Stąd, pojazdy spełniające normy emisji muszą mieć wartości HC w spalinach na poziomie, który nie przekracza ustalonych limitów. W praktyce, pomiar stężenia węglowodorów w ppm jest standardową procedurą wykorzystywaną w stacjach diagnostycznych oraz laboratoriach zajmujących się kontrolą emisji, co pozwala na monitorowanie i poprawę jakości powietrza w miastach.
Wszystkie pozostałe odpowiedzi nie są poprawne z kilku powodów. Odpowiedź 15.30% wprowadza w błąd, gdyż stężenie węglowodorów w spalinach samochodowych zazwyczaj nie jest prezentowane w formie procentowej, co może prowadzić do nieporozumień w interpretacji wyników analizy. Procenty stosuje się głównie do opisu składników gazów, takich jak tlen i dwutlenek węgla. Z kolei wartość 0.06% również jest jednostką, która nie jest typowa dla pomiarów węglowodorów, ponieważ w takich analizach używa się ppm, co jednoznacznie wskazuje na stosunek ilości węglowodorów do całkowitego objętości spalin. Innym błędem jest podanie wartości 0.907, która nie pasuje do kontekstu pomiarów gazów. Wartości te mogą odnosić się do różnych składników spalin lub pomiarów ciśnienia, ale nie są odpowiednie dla węglowodorów. Błąd ten często wynika z nieznajomości jednostek miary i ich zastosowania w analizie chemicznej. Ważne jest, aby znać odpowiednie standardy i praktyki, jakie stosuje się w branży, w tym metody pomiarowe i ich właściwe interpretacje, aby uzyskać rzetelne i użyteczne wyniki.
