Tkanina przedstawiona na rysunku B jest idealnym przykładem materiału, który pozwala na elastyczne układanie szablonów elementów konstrukcyjnych wyrobu odzieżowego w dwóch kierunkach. Regularny wzór tej tkaniny, pozbawiony wyraźnego kierunku, umożliwia wykorzystanie jej w różnych aranżacjach, co jest szczególnie korzystne w procesie projektowania odzieży. Dzięki temu, szablony można umieszczać zarówno w poziomie, jak i w pionie, co maksymalizuje wykorzystanie materiału i zmniejsza odpady. W branży odzieżowej jest to istotne, ponieważ pozwala na bardziej efektywne planowanie produkcji. Dodatkowo, stosowanie tkanin bez kierunków wzoru jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, które promują minimalizację strat materiałowych. Warto również zauważyć, że w przypadku tkanin o kierunkowych wzorach, jak te przedstawione na rysunkach A i D, projektanci muszą starannie planować układ szablonów, co może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji i ograniczenia kreatywności. Z tego powodu tkanina B jest preferowanym wyborem dla wielu projektów odzieżowych.
Wybór niewłaściwej tkaniny może prowadzić do poważnych problemów w procesie projektowania odzieży. Tkaniny z kierunkowymi wzorami, takie jak te przedstawione na rysunkach A i D, ograniczają możliwość układania szablonów w sposób, który mógłby maksymalnie wykorzystać materiał. W przypadku tkanin z wyraźnie zdefiniowanym kierunkiem, projektanci muszą zawsze uwzględniać orientację wzoru, co prowadzi do trudności w planowaniu i może generować odpady. Przykładowo, jeśli szablon będzie układany w przeciwnym kierunku do wzoru, efektem może być niezadowolenie z estetyki gotowego wyrobu oraz problemy z jego funkcjonalnością. Kolejnym błędem jest wybór tkaniny nieregularnej, jak w przypadku rysunku C, która również nie jest odpowiednia do układania szablonów w dwóch kierunkach. Tego rodzaju tkaniny mogą wprowadzać dodatkowe komplikacje w procesie szycia, ponieważ nieregularność wzoru może prowadzić do trudności w dopasowaniu poszczególnych elementów odzieży. Dobrą praktyką w branży odzieżowej jest stosowanie tkanin, które cechują się jednolitym i regularnym wzorem, co sprzyja większej swobodzie twórczej oraz efektywności produkcji, a także zgodności z zasadami zrównoważonego rozwoju. W ten sposób można uniknąć problemów związanych z kierunkowością wzoru i zminimalizować straty materiałowe.
