Poprawna odpowiedź to 2 260,00 zł, ponieważ obliczenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wymaga uwzględnienia składek na ubezpieczenia społeczne oraz standardowych kosztów uzyskania przychodu. Koszty te wynoszą zazwyczaj 20% różnicy między kwotą brutto a składkami. Obliczając to, najpierw odejmujemy składki na ubezpieczenia społeczne od kwoty brutto. Następnie z uzyskanej kwoty obliczamy 20% jako koszty uzyskania przychodu. Przykładowo, jeśli kwota brutto wynosi 3 000,00 zł, a składki na ubezpieczenia wynoszą 500,00 zł, podstawą do dalszych obliczeń będzie 2 500,00 zł. Koszty uzyskania przychodu wyniosą wówczas 500,00 zł, co prowadzi do podstawy opodatkowania wynoszącej 2 000,00 zł. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie wszelkich obliczeń, aby zapewnić ich transparentność i zgodność z przepisami prawa.
Wybór którejkolwiek z pozostałych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego sposobu obliczania podstawy opodatkowania. Jednym z częstszych błędów jest nieprawidłowe uwzględnienie składek na ubezpieczenia społeczne, co może prowadzić do zawyżenia kwoty podstawy opodatkowania. Osoby często zapominają, że od kwoty brutto należy najpierw odjąć składki, zanim przystąpią do obliczania kosztów uzyskania przychodu. Kolejnym błędem jest niewłaściwe obliczenie kosztów uzyskania przychodu, które standardowo wynoszą 20% z różnicy między kwotą brutto a składkami. Niewłaściwe podejście do tego procesu może prowadzić do dalszych nieścisłości w obliczeniach, a w rezultacie do błędnego ustalenia zobowiązań podatkowych. Warto także zwrócić uwagę na kontekst prawny, który reguluje te obliczenia – stosowanie się do obowiązujących przepisów oraz standardów rachunkowości jest kluczowe dla prawidłowego wyliczenia podstawy opodatkowania. Zrozumienie tych mechanizmów jest niezbędne, aby unikać błędów, które mogą prowadzić do nieprawidłowych deklaracji podatkowych.
