Operację gospodarczą nr 1 WB – otrzymano należność od odbiorcy na kwotę 12 000,00 zł zaksięgowano błędnie. Zapis poprawiono, uzupełniając błędny zapis o brakującą kwotę. Do poprawy błędu księgowego zastosowano metodę storna
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Metoda 'czarnego częściowego' jest stosowana w sytuacjach, gdy konieczna jest korekta błędnego zapisu księgowego, polegająca na uzupełnieniu go o brakującą kwotę, a nie na jego całkowitym anulowaniu. W przedstawionym przypadku, gdzie błędnie zaksięgowano należność od odbiorcy w wysokości 12 000,00 zł, poprawka została przeprowadzona poprzez dodanie brakującej kwoty do istniejącego zapisu. Tego rodzaju korekty są zgodne z zasadami rachunkowości, które preferują minimalizowanie zakłóceń w dokumentacji finansowej. W praktyce, metoda ta pozwala na zachowanie ciągłości danych księgowych oraz ułatwia identyfikację błędów i ich poprawek. Zastosowanie metody 'czarnego częściowego' jest zgodne z dobrymi praktykami w księgowości, które nakładają obowiązek staranności w prowadzeniu zapisów oraz ich późniejszej korekty. Warto również pamiętać, że w wielu systemach księgowych, takich jak ERP, automatyczne generowanie zapisów korygujących może znacząco ułatwić procesy finansowe, podnosząc efektywność pracy działu księgowości.
Odpowiedzi, które sugerują stosowanie różnych metod storna, w tym 'czerwonego całkowitego' czy 'czarnego całkowitego', są błędne, ponieważ pomijają kluczowe aspekty dotyczące sposobu korekty błędów księgowych. Metoda 'czerwonego całkowitego' polega na całkowitym anulowaniu błędnego zapisu i utworzeniu nowego, co w kontekście tego pytania nie jest zasadne, gdyż w przypadku błędnego zaksięgowania należności, zamiast likwidować istniejący zapis, dokonano jedynie jego uzupełnienia. Z kolei możliwość zastosowania 'czarnego całkowitego' sugeruje, że błędny zapis zostałby usunięty, co nie odpowiada opisanej sytuacji, gdzie konieczne było jedynie skorygowanie kwoty. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu całkowitej korekty z jej częściowym odpowiednikiem oraz na niedocenianiu faktu, że w wielu przypadkach lepiej jest zachować oryginalny zapis i wprowadzić do niego poprawki. Dobry praktyka księgowa nakazuje dokładne przeanalizowanie sytuacji przed podjęciem decyzji o rodzaju stosowanej metody korekty, aby uniknąć niepotrzebnego wprowadzania zamieszania i komplikacji w dokumentacji.
