Poprawna odpowiedź wskazuje, że ewidencja kosztów jest prowadzona zarówno w układzie rodzajowym, jak i funkcjonalnym. Układ rodzajowy, reprezentowany przez konta zespołu 4, pozwala na segregację kosztów według ich typu, co jest kluczowe dla analizy wydatków w przedsiębiorstwie. Z kolei układ funkcjonalny, który obejmuje konta zespołu 5, umożliwia klasyfikację kosztów według ich związku z działalnością operacyjną, co wspiera analizy efektywności różnych obszarów działalności. Takie podejście do ewidencji kosztów jest zgodne z najlepszymi praktykami rachunkowości, które zalecają wieloaspektowe podejście do analizy kosztów, pozwalające lepiej zrozumieć struktury kosztowe firmy oraz podejmować bardziej świadome decyzje zarządzające. Zastosowanie obu układów w ewidencji umożliwia efektywne monitorowanie oraz kontrolę kosztów, co jest niezbędne dla realizacji strategii zarządzania finansami.
Wybór odpowiedzi, która wskazuje na ewidencję kosztów tylko w układzie rodzajowym lub tylko w układzie funkcjonalnym, może prowadzić do istotnych nieporozumień dotyczących analizy kosztów w przedsiębiorstwie. Ewidencja wyłącznie w układzie rodzajowym ogranicza możliwości monitorowania efektywności działalności operacyjnej, gdyż nie uwzględnia powiązań między rodzajem kosztów a funkcjami w firmie. Przykładowo, zrozumienie, które działy generują najwyższe koszty, wymaga zestawienia kosztów z kontekstem działalności. Z kolei ewidencja wyłącznie w układzie funkcjonalnym może z kolei prowadzić do zaniedbania aspektów rodzajowych, co utrudnia identyfikację konkretnych rodzajów wydatków i ich analizy. Takie podejście może prowadzić do niepełnego obrazu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, a tym samym do podejmowania błędnych decyzji zarządczych. Właściwe zrozumienie oraz zastosowanie zarówno układu rodzajowego, jak i funkcjonalnego w ewidencji kosztów jest kluczowe dla zapewnienia pełnej i rzetelnej informacji finansowej, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości i zasadami dobrych praktyk w zarządzaniu finansami.
