Przedstawiony na rysunku fragment systemu suchej zabudowy to sufit podwieszany krzyżowy. Tego typu konstrukcje charakteryzują się układem profili, które krzyżują się ze sobą, tworząc siatkę, co zapewnia stabilność i równomierne rozłożenie obciążenia. Główne profile podtrzymujące są umieszczone w jednym kierunku, a poprzeczne profile pełnią rolę wsparcia dla płyt sufitowych. Takie rozwiązanie, zgodne z normami budowlanymi, jest szczególnie zalecane w pomieszczeniach, gdzie ważne jest zarówno estetyczne wykończenie, jak i funkcjonalność, np. w biurach, salach konferencyjnych czy centrach handlowych. Sufity podwieszane krzyżowe pozwalają również na łatwe ukrycie instalacji elektrycznych i wentylacyjnych, co czyni je praktycznym rozwiązaniem w nowoczesnym budownictwie. Ponadto, ich zastosowanie może przyczynić się do poprawy akustyki wnętrz poprzez zastosowanie odpowiednich materiałów wygłuszających.
Wybór odpowiedzi odniesionej do sufitu podwieszanego pojedynczego sugeruje zrozumienie jedynie podstawowych koncepcji związanych z budową sufitów, jednak w rzeczywistości różni się on od sufitu podwieszanego krzyżowego, który jest znacznie bardziej złożony. Sufit podwieszany pojedynczy oparty jest na prostych liniach profili, co może prowadzić do mniejszej stabilności, zwłaszcza w większych pomieszczeniach. W przypadku obudowy izolacji sufitowej, mamy do czynienia z innym zastosowaniem, które skupia się na izolacji termicznej, a nie na konstrukcji nośnej. Pojęcia te mylące są z punktu widzenia technicznego, ponieważ nie oddają rzeczywistej funkcji i struktury sufitu podwieszanego krzyżowego. Obudowa poddasza, z kolei, dotyczy wykończenia przestrzeni na poddaszu i nie ma związku z systemem podwieszanym, który ma na celu zapewnienie przestrzeni do ukrycia instalacji oraz poprawy estetyki pomieszczeń. Tego typu błędy mogą wynikać z braku znajomości zastosowań poszczególnych systemów suchej zabudowy oraz ich różnic, co jest kluczowe dla prawidłowego wyboru materiałów i metod montażu w praktyce budowlanej.