Próbka 3 została poprawnie zidentyfikowana jako najbardziej odpowiednia do mieszanki betonowej, ponieważ spełnia kluczowe normy jakościowe. Bezbarwność i brak zapachu wskazują na czystość chemiczną, co jest istotne w kontekście materiałów budowlanych. pH wynoszące 4, choć poniżej normy, jest akceptowalne w przypadku jakości wody do betonu, gdyż mieszanka nie będzie narażona na działanie wody o dużo niższym pH. Zawartość siarczanów w próbce 3 wynosząca 200 mg/dm³ jest także zgodna z wymaganiami, które dopuszczają maksymalne stężenie siarczanów na poziomie 2000 mg/dm³. W praktyce, stosowanie wody spełniającej powyższe normy przyczynia się do poprawy trwałości betonu oraz zmniejsza ryzyko pojawienia się reakcji niepożądanych, takich jak sulfatowe korozje. Rekomendacje dotyczące jakości wody do betonu znajdują się w normach PN-EN 1008:2005, które podkreślają konieczność stosowania wód o odpowiednich właściwościach chemicznych i fizycznych dla zapewnienia wysokiej jakości produktów betonowych.
Wybór próbki 4, 1 lub 2 nie jest poprawny z kilku powodów, które związane są z nieprawidłowym zrozumieniem wymagań normowych dotyczących jakości wody do betonu. Próbka 1, z pH wynoszącym 3, jest niewłaściwa, ponieważ stanowi zbyt kwasowe środowisko, co może negatywnie wpłynąć na reakcje chemiczne w trakcie hydratacji cementu. Niska wartość pH prowadzi do osłabienia struktury betonu, zmniejszając jego wytrzymałość na ściskanie oraz zwiększając podatność na korozję. Próbka 2, mimo że pH wynosi 7, co jest zgodne z wymaganiami, zawiera nadmiar cukru, który w ilości 400 mg/dm³ przekracza maksymalną dopuszczalną wartość 500 mg/dm³. Cukier w wodzie może opóźniać proces hydratacji cementu, co skutkuje obniżeniem wytrzymałości mieszanki betonowej w dłuższym okresie. Z kolei próbka 4 również ma pH=3, co czyni ją nieodpowiednią. Takie błędne wnioski mogą wynikać z niedostatecznej analizy wymagań normowych oraz niepełnego zrozumienia roli właściwości chemicznych wody w procesie produkcji betonów. Wybór odpowiedniej wody jest kluczowy dla zapewnienia jakości, trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji budowlanych.
