Na rysunku przedstawiono sposób synchronizacji sieci typu
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "master slave" jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla strukturę, w której jeden węzeł (master) zarządza i koordynuje działania innych węzłów (slave) w sieci. W praktyce, model master-slave jest szeroko stosowany w systemach automatyki przemysłowej, gdzie główny kontroler (master) nadzoruje podległe urządzenia (slaves), zapewniając synchronizację danych i sterowanie. Przykładem zastosowania jest system sterowania PLC (Programmable Logic Controller), gdzie jeden PLC działa jako master, zbierając dane z czujników i sterując aktorami. Dodatkowo, w komunikacji sieciowej, standardy takie jak Modbus RTU wykorzystują tę architekturę, co podkreśla jej znaczenie w branży. Hierarchiczny układ master-slave zapewnia nie tylko kontrolę, ale również efektywność komunikacyjną oraz organizację danych, co jest kluczowe w dużych systemach. Dzięki temu, systemy te mogą efektywnie zarządzać zasobami i optymalizować procesy produkcyjne.
Odpowiedzi takie jak "równoległy", "synchronizacja wzajemna" oraz "synchronizacja mieszana" nie oddają rzeczywistej struktury przedstawionej na rysunku. W przypadku synchronizacji równoległej, wszystkie węzły funkcjonują w tym samym czasie, co może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu danymi i konfliktów w komunikacji. Tego typu podejście jest bardziej skomplikowane, ponieważ wymaga zaawansowanych mechanizmów do zarządzania współbieżnością, co nie jest potrzebne w modelu master-slave, gdzie centralny węzeł kontroluje przepływ informacji. Z kolei synchronizacja wzajemna sugeruje, że węzły komunikują się bezpośrednio i równocześnie, co wprowadza dodatkową złożoność i potencjalne opóźnienia w systemach, gdzie koordynacja jest kluczowa. W kontekście synchronizacji mieszanej, chodziłoby o połączenie różnych metod, co może wprowadzać niejednoznaczności i problemy z integracją, w przeciwieństwie do jednoznacznej i sprawdzonej metody master-slave. Te błędne odpowiedzi pokazują typowy błąd myślowy polegający na pomijaniu hierarchii i centralizacji zarządzania, co jest kluczowe w efektywnym projektowaniu systemów sieciowych.
