FDDI (Fiber Distributed Data Interface) to standard dotyczący sieci LAN, który wykorzystuje światłowody do zapewnienia wysokiej przepustowości i niezawodności. Schemat blokowy przedstawia system z podwójnym pierścieniem, co jest kluczowym elementem FDDI. Dwa pierścienie umożliwiają redundancję – jeden pierścień służy do transmisji danych w jednym kierunku, a drugi w przeciwnym, co zwiększa odporność na awarie. Technologia ta jest szeroko stosowana w dużych organizacjach, gdzie stabilność i szybkość transmisji są kluczowe. Przykłady zastosowania FDDI obejmują centra danych i sieci kampusowe, które wymagają dużej przepustowości oraz minimalnych opóźnień. FDDI obsługuje prędkości do 100 Mbps i może łączyć do 500 urządzeń, co czyni ją efektywnym rozwiązaniem dla intensywnych aplikacji danych. Dodatkowo, standard FDDI przestrzega zasad takich jak ISO/IEC 9314, co zapewnia jego interoperacyjność z innymi technologiami.
Wybór odpowiedzi nieprawidłowych może wynikać z mylnego skojarzenia z innymi technologiami transmisji danych, które mają różne zastosowania i architektury. HDSL (High bit-rate Digital Subscriber Line) jest technologią używaną do szybkiej transmisji danych w sieciach telefonicznych, ale nie jest związana z systemami światłowodowymi. HDSL działa na bazie użycia miedzi i nie posiada redundancji typowej dla FDDI. Z kolei HIPPI (High-Performance Parallel Interface) jest interfejsem zapewniającym wysoką przepustowość dla urządzeń komputerowych, ale również nie wykorzystuje technologii światłowodowej ani struktury pierścieniowej. FITL (Fiber In The Loop) odnosi się do architektury sieci, która łączy światłowody z tradycyjnymi sieciami, ale nie odnosi się bezpośrednio do konceptu podwójnego pierścienia. Tego rodzaju nieporozumienia mogą powstawać z braku wiedzy na temat specyfiki i zastosowania różnych technologii w kontekście transmisji danych. Kluczowym błędem jest założenie, że wszystkie technologie światłowodowe oferują podobne rozwiązania, co prowadzi do mylnych interpretacji przedstawionych schematów. Ważne jest, aby zrozumieć różnice pomiędzy tymi technologiami oraz ich właściwe zastosowania w praktyce, co pozwoli na lepsze rozwiązywanie problemów w przyszłości.
