Przedstawione na rysunku zwielokrotnienie w transmisji dwukierunkowej wykorzystujące jedno włókno, w którym pakiety danych są wysyłane na przemian ("ping-pong"), nosi nazwę
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Technika Time Compression Multiplexing (TCM) to innowacyjne podejście do przesyłania danych w sieciach, które pozwala na jednoczesne wykorzystanie jednego włókna optycznego do komunikacji w obu kierunkach. W TCM pakiety danych są wysyłane na przemian, co jest zgodne z koncepcją "ping-pong". Dzięki zastosowaniu kompresji czasowej, sygnały są przesyłane efektywnie, co znacząco zwiększa przepustowość medium. Przykładami zastosowania TCM są nowoczesne sieci telekomunikacyjne, które wymagają dużej wydajności i niskich opóźnień. W standardach branżowych, takich jak ITU-T G.709, TCM zyskuje na znaczeniu, jako metoda optymalizacji transferu danych. Zastosowanie TCM w systemach transmisji umożliwia nie tylko oszczędność pasma, ale także redukcję kosztów infrastruktury, co stanowi kluczowy aspekt dla operatorów sieci. TCM jest doskonałym przykładem, jak nowoczesne technologie mogą zaspokoić rosnące potrzeby komunikacyjne w erze cyfrowej.
Wybór odpowiedzi, które wskazują na inne techniki zwielokrotnienia, może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących wykorzystania włókien optycznych w transmisji danych. Frequency Division Multiplexing (FDM) opiera się na podziale pasma częstotliwości, co sprawia, że jest to podejście stosowane zazwyczaj w transmisji radiowej i telewizyjnej, a nie w kontekście włókien optycznych. W sieciach optycznych FDM nie jest efektywne, ponieważ wymaga wykorzystania różnych częstotliwości, co w przypadku jedno włókna może prowadzić do zjawiska interferencji i obniżonej jakości sygnału. Z kolei Code Division Multiplexing (CDM) to technika, która wykorzystuje unikalne kody do rozróżniania sygnałów, co jest bardziej efektywne w systemach radiowych, ale w kontekście włókien optycznych nie zapewnia takiej efektywności jak TCM. Subcarrier Multiplexing (SCM) również nie jest odpowiedni, ponieważ polega na przesyłaniu sygnałów na różnych nośnikach, co w przypadku jednego włókna optycznego nie pozwoli na wykorzystanie jego pełnego potencjału. Wybór tych technik może wynikać z niepełnego zrozumienia podstawowych różnic między różnymi metodami zwielokrotnienia oraz ich zastosowań w kontekście technologii transmisji, co jest kluczowe w projektowaniu nowoczesnych sieci telekomunikacyjnych.
