Blok 1, przedstawiony na schemacie, jest filtrem niskich częstotliwości (LPF - Low Pass Filter). Jego rolą jest przepuszczanie sygnałów o niskiej częstotliwości, jak sygnały telefoniczne, i blokowanie tych o wysokiej częstotliwości, jak sygnały danych ADSL. W zastosowaniach DSL, splitter, którego częścią jest omawiany blok, jest kluczowym elementem umożliwiającym jednoczesne korzystanie z linii telefonicznej i internetu. Dzięki zastosowaniu filtru LPF, użytkownik może prowadzić rozmowy telefoniczne, nie zakłócając jednocześnie transmisji danych, co jest zgodne z normami telekomunikacyjnymi. Stosowanie filtrów niskich częstotliwości jest praktyką powszechnie stosowaną w infrastrukturze telekomunikacyjnej, co gwarantuje, że sygnały telefoniczne pozostaną czyste i niezakłócone, co jest istotne dla jakości usług. Dodatkowo, zabezpieczenie linii telefonicznej przed interferencjami z sygnałami ADSL przyczynia się do stabilności połączenia internetowego.
Odpowiedzi, które wskazują na koncentrator DSLAM, przełącznik PSTN czy filtr HPF, są mylące, ponieważ nie odnosi się to do funkcji, jakie pełni Blok 1 na schemacie. Koncentrator DSLAM (Digital Subscriber Line Access Multiplexer) jest urządzeniem stosowanym w sieciach DSL, które agreguje połączenia różnych użytkowników i zarządza nimi. Choć może wydawać się, że urządzenie na schemacie spełnia tę rolę, w rzeczywistości Blok 1 nie agreguje ani nie zarządza sygnałami, lecz jedynie filtruje je. Z kolei przełącznik PSTN (Public Switched Telephone Network) to infrastruktura, która łączy rozmowy telefoniczne w tradycyjnych sieciach, jednak Blok 1 nie zapewnia takich funkcji. Filtry HPF (High Pass Filter) są używane do przepuszczania sygnałów o wysokiej częstotliwości i blokowania niskich, co jest odwrotnością funkcji LPF. Zastosowanie filtru HPF w kontekście splitterów DSL byłoby błędne, ponieważ nie przepuszczałby sygnałów telefonicznych, które są kluczowe dla użytkownika. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie funkcji filtracji z rolą urządzeń dostępowych, które agregują sygnały. W rzeczywistości LPF jest fundamentem umożliwiającym koegzystencję dwóch różnych typów sygnałów w jednej linii, co jest standardem w nowoczesnych rozwiązaniach telekomunikacyjnych. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla prawidłowego wdrożenia i eksploatacji systemów DSL.
