Odpowiedź "drzewa" jest poprawna, ponieważ schemat blokowy przedstawia architekturę, w której sygnały są kierowane z wielu nadajników do jednego sprzęgacza N×1, a następnie przez kolejne sprzęgacze do odbiornika. Taka struktura odpowiada topologii drzewa, gdzie pojedynczy węzeł rozdziela sygnały na różne gałęzie, aż do osiągnięcia końcowych odbiorców. W praktycznych zastosowaniach sieci szerokopasmowych WDM (Wavelength Division Multiplexing) topologia drzewa jest często wykorzystywana, ponieważ umożliwia efektywne zarządzanie pasmem i łatwe skalowanie sieci. Dobrą praktyką w projektowaniu sieci jest stosowanie hierarchicznych struktur, które ułatwiają rozbudowę oraz minimalizują wpływ awarii w jednym węźle na całą sieć. Topologia ta może być z powodzeniem implementowana w różnych zastosowaniach, w tym w telekomunikacji i dostępie do internetu, gdzie konieczne jest zapewnienie wysokiej wydajności oraz niezawodności komunikacji.
Wybranie odpowiedzi związanej z topologią siatki, kratownicy lub gwiazdy może prowadzić do nieporozumień w kontekście architektury sieci szerokopasmowej WDM. Topologia siatki, choć elastyczna i wydajna, wymaga znacznie większej liczby połączeń, co może komplikować zarządzanie siecią oraz zwiększać koszty implementacji. Siatka opiera się na równoległym połączeniu węzłów, co stwarza problem z wydajnością przy dużej liczbie węzłów, gdyż każdy z nich musi komunikować się z wieloma innymi, co może prowadzić do zatorów. Kratownica, podobnie jak siatka, ma na celu zapewnienie redundancji, ale również zwiększa złożoność sieci, co jest niepożądane w przypadku sieci szerokopasmowej WDM, gdzie kluczowym czynnikiem jest prostota i efektywność. Wreszcie, topologia gwiazdy, która koncentruje wszystkie połączenia w jednym centralnym punkcie, również nie jest odpowiednia w tym kontekście, ponieważ w przypadku awarii centralnego węzła cała sieć staje się niedostępna. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania wydajnych i niezawodnych architektur sieciowych.
