Odpowiedź 12,50% jest poprawna, ponieważ zgodnie z wytycznymi Specyfikacji Technicznych, prace związane z wykonywaniem nasypów powinny być przerwane, gdy wilgotność gruntu przekracza wartość optymalną o więcej niż 10%. W przypadku, gdy optymalna wilgotność wynosi 11,00%, maksymalna dopuszczalna wilgotność to 12,10%. Wśród podanych odpowiedzi, 12,50% jest najbliższą wartością przekraczającą tę wartość. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w procesie budowy, szczególnie w kontekście stabilności nasypów i zapobiegania ich osuwaniu. Zbyt wysoka wilgotność gruntu może prowadzić do zmniejszenia nośności podłoża oraz zwiększenia ryzyka deformacji. Wartości te są również zgodne z obowiązującymi normami budowlanymi, które jasno określają warunki, w jakich należy prowadzić prace ziemne, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.
Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 10,00%, 10,90% oraz 12,05%, wynikają z nieprawidłowego zrozumienia koncepcji wilgotności optymalnej oraz jej wpływu na proces budowlany. W przypadku 10,00% i 10,90%, zarówno te wartości są zbyt niskie w odniesieniu do optymalnej wilgotności, co sugeruje, że prace mogłyby być kontynuowane w warunkach zagrażających stabilności nasypu. Wyniki te mogą wskazywać na niedostateczne uwzględnienie wpływu wilgotności na zachowanie materiałów budowlanych w procesie ich wbudowywania. Praca przy zbyt niskiej wilgotności może prowadzić do powstawania szczelin w strukturze, co z kolei osłabia całość budowli. Z kolei 12,05% również nie spełnia wymogu, gdyż nie przekracza wartości 12,10%, co powinno skłonić wykonawcę do przerwania robót. Ważne jest, aby podchodzić do takich obliczeń z odpowiednią starannością, aby uniknąć konsekwencji związanych z niewłaściwym wykonaniem nasypów. Każda decyzja dotycząca wilgotności powinna być oparta na solidnych podstawach teoretycznych oraz zgodna z praktykami inżynieryjnymi, które promują bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.
