Poprawna odpowiedź to AC 22P 35/50, ponieważ zgodnie z przedstawionym przekrojem konstrukcji nawierzchni drogi nad przepustem, warstwa podbudowy zasadniczej została wykonana z betonu asfaltowego o oznaczeniu AC 22P 35/50 i grubości 8 cm. Betony asfaltowe tego typu charakteryzują się odpowiednią nośnością oraz odpornością na działanie czynników atmosferycznych, co czyni je idealnymi do zastosowań w budownictwie drogowym. Standardy dotyczące nawierzchni drogowych, w tym normy PN-EN 13108-1, wskazują na właściwości materiałów asfaltowych, które są niezbędne do zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. W praktyce, użycie betonu asfaltowego AC 22P 35/50 w takich projektach jest powszechne, ponieważ łączy w sobie dobre parametry mechaniczne z ekonomicznością. Stosując ten typ betonu w warstwie podbudowy, można uzyskać długowieczność nawierzchni oraz zmniejszenie kosztów eksploatacyjnych dzięki mniejszej podatności na uszkodzenia mechaniczne.
Wybierając inną opcję niż AC 22P 35/50, można natrafić na istotne nieporozumienia dotyczące charakterystyki materiałów asfaltowych. Przykładowo, AC 8S PMB 45/80-55 to mieszanka o znacznie mniejszej grubości warstwy podbudowy, co czyni ją nieodpowiednią do zastosowań wymagających większej nośności. Mieszanki o oznaczeniach AC 11W 35/50 i AC 8S 50/70 również nie spełniają wymogów dotyczących grubości oraz właściwości mechanicznych, jakie są niezbędne w kontekście budowy trwałej nawierzchni nad przepustem. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z błędnego zrozumienia norm dotyczących budowy nawierzchni drogowych. Dobrą praktyką w projektowaniu jest dokładne stosowanie się do wskazanych w normach grubości i klasy asfaltenek, które powinny odpowiadać obciążeniom stawianym przez ruch drogowy. Ignorując te założenia, można narazić konstrukcję na szybkie zużycie i uszkodzenia. Właściwe rozpoznawanie klas materiałów i ich zastosowań w konkretnych warunkach drogowych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności pobudowanych dróg.
