Warstwa podbudowy pomocniczej konstrukcji nawierzchni jezdni w drogach o ruchu kategorii KR4 powinna mieć grubość 20 cm. Taka wartość jest zgodna z aktualnymi normami budowlanymi oraz z wytycznymi dotyczącymi projektowania nawierzchni drogowych. W praktyce oznacza to, że grubość ta została określona na podstawie analizy obciążeń, które będą występować na danym odcinku drogi, a także rodzaju gruntu oraz zastosowanych materiałów. Warstwa podbudowy ma kluczowe znaczenie dla stabilności i trwałości nawierzchni, ponieważ zapewnia odpowiednie rozłożenie obciążeń na podłoże. Dodatkowo, stosując odpowiednie materiały i grubości warstw, można znacząco poprawić nośność drogi, co jest szczególnie istotne w kontekście ruchu ciężkiego. W praktyce inżynieryjnej często stosuje się kruszywo stabilizowane spoiwem hydraulicznym, co zwiększa odporność na degradację oraz pozwala na długotrwałe użytkowanie drogi.
Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje na właściwą grubość warstwy podbudowy pomocniczej, może wynikać z kilku powszechnych nieporozumień. Na przykład, grubość 8 cm jest zbyt mała, aby zapewnić odpowiednią stabilność nawierzchni w przypadku intensywnego ruchu, co jest kluczowe w drogach kategorii KR4, gdzie obciążenia są znaczne. Ustalenie grubości na poziomie 11 cm również nie spełnia wymagań, ponieważ nie uwzględnia niezbędnej rezerwy dla obciążeń dynamicznych. Wybór grubości 44 cm z kolei wskazuje na nadmiar, co jest niepraktyczne i nieekonomiczne, biorąc pod uwagę wymagania technologiczne i finansowe projektów drogowych. Ważne jest, aby nie tylko znać standardowe grubości warstw, ale także rozumieć, jak właściwie je dobierać w zależności od specyfikacji projektowej oraz warunków lokalnych. W praktyce inżynierskiej stosowanie zbyt cienkich warstw podbudowy może prowadzić do szybkiego uszkodzenia nawierzchni, powstawania kolein oraz innych problemów związanych z degradowaniem infrastruktury drogowej. Z drugiej strony, nadmierne stosowanie materiałów nie tylko zwiększa koszty budowy, ale także wpływa negatywnie na środowisko poprzez nieuzasadnione wykorzystanie surowców. Dlatego kluczowe jest zrozumienie właściwych zasad projektowania warstw budowlanych, co powinno opierać się na dokładnych analizach oraz dobrych praktykach branżowych.
