Białystok wymaga największej całkowitej grubości warstw nawierzchni i ulepszonego podłoża gruntowego z uwagi na głębokość przemarzania, która w tym regionie wynosi 1,4 m. Głębokość przemarzania jest kluczowym czynnikiem w projektowaniu konstrukcji nawierzchni, ponieważ wpływa na wytrzymałość i trwałość materiałów, które muszą znosić skrajne warunki klimatyczne. W praktyce, w obszarach o większej głębokości przemarzania, zastosowanie grubszych warstw izolacyjnych oraz odpowiednich materiałów jest niezbędne, aby uniknąć uszkodzeń nawierzchni. Dobrym przykładem może być stosowanie betonu mrozoodpornego lub asfaltu o zwiększonej elastyczności. Zgodnie z normami PN-EN 13108-1, odpowiednie projektowanie takich warstw jest kluczowe dla zapewnienia długowieczności infrastruktury drogowej. W przypadku Białegostoku, projektanci muszą także uwzględnić warunki gruntowe, co sprawia, że obliczenia dotyczące nośności podłoża w grupie G1 są istotnym elementem procesu projektowania.
Wybór Gdańska, Warszawy lub Poznania jako miast, w których całkowita grubość wszystkich projektowanych warstw nawierzchni i ulepszonego podłoża gruntowego ma być największa, opiera się na błędnym zrozumieniu znaczenia głębokości przemarzania oraz jej wpływu na konstrukcję drogi. Gdańsk i Warszawa, mimo że są dużymi ośrodkami miejskimi, charakteryzują się mniejszą głębokością przemarzania w porównaniu do Białegostoku, co automatycznie implikuje, że wymagana grubość warstw nawierzchni jest w tych miastach mniejsza. Z kolei Poznań, choć może być postrzegany jako miasto o porównywalnym znaczeniu, również nie osiąga wartości głębokości przemarzania, które byłyby wyższe niż w Białymstoku. Błąd w rozumowaniu polega na nieuwzględnieniu wpływu lokalnych warunków klimatycznych i geologicznych na projektowanie nawierzchni. Zastosowanie zbyt cienkich warstw w regionach o większej głębokości przemarzania prowadziłoby do trwałych uszkodzeń, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi. Dlatego ważne jest, aby inżynierowie projektujący nawierzchnie bazowali swoje decyzje na rzeczywistych danych dotyczących głębokości przemarzania oraz nośności podłoża, jak określono w normach budowlanych i wytycznych dla projektowania dróg.
