Kwietnik oznaczony numerem 1 na planie jest obrysowany jedną linią, co wskazuje, że jest to element istniejący. W praktyce architektonicznej oraz projektowej stosuje się różne konwencje graficzne do oznaczania elementów na planach. Obrysowanie elementu jedną linią jest standardową metodą oznaczania, że dany obiekt jest już obecny w danym miejscu. W przypadku zieleni miejskiej, jak kwietniki czy rabaty, istotne jest również ich prawidłowe oznaczenie, aby uniknąć nieporozumień w planowaniu przestrzeni publicznej. Elementy projektowane, do przesadzenia czy do likwidacji byłyby oznaczone innymi symbolami, co ułatwia ich identyfikację. Zrozumienie tych konwencji jest niezbędne podczas pracy z planami zagospodarowania przestrzennego, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w branży architektonicznej i urbanistycznej.
Wybór odpowiedzi, które odnosi się do elementów projektowanych, do przesadzenia czy do likwidacji, wskazuje na nieporozumienie dotyczące standardów graficznych stosowanych w dokumentacji projektowej. Elementy projektowane są zazwyczaj oznaczane pełną kropką lub innymi symbolami, które mają na celu wyraźne zaznaczenie, że dana struktura czy roślina nie jest jeszcze w rzeczywistości obecna. Również oznaczenia do przesadzenia oraz do likwidacji są zazwyczaj wskazywane przez odpowiednie znaki graficzne, takie jak pusta kropka czy krzyżyk, co jest powszechnie akceptowanym standardem w projektowaniu. Typowym błędem myślowym jest utożsamienie braku dodatkowych oznaczeń z możliwością, że obiekt jest projektowany lub przeznaczony do zmiany. W rzeczywistości, brak znaków oznacza, że element jest stabilny i ma potwierdzoną obecność w przestrzeni. Dlatego, aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest zapoznanie się z normami i praktykami, które jasno definiują, jak różne stany obiektów powinny być przedstawiane na planach architektonicznych i urbanistycznych.
