Ogród Branickich w Białymstoku jest uznawany za jeden z najważniejszych przykładów ogrodów barokowych w Polsce, co czyni odpowiedź barokowym poprawną. Styl barokowy, który dominował w XVII i XVIII wieku, charakteryzuje się uwypukleniem dynamiki oraz dramatyzmu w architekturze i przestrzeni ogrodowej. Ogród ten wyróżnia się regularnymi, geometrycznymi formami oraz precyzyjnie zaaranżowanymi osiami symetrii, co jest typowe dla barokowych założeń ogrodowych. Bogata dekoracja rzeźbiarska, w tym fontanny, gazony oraz rzeźby, podkreśla monumentalność tego miejsca. Dodatkowo, styl barokowy często łączył elementy architektury z przyrodą, co widać w harmonijnym połączeniu budynków z otaczającym je krajobrazem. Ogród Branickich jest znakomitym przykładem zastosowania zasad kompozycji przestrzennej, które można przenieść na współczesne projektowanie ogrodów, gdzie regularność i symetria odgrywają kluczową rolę в tworzeniu eleganckich i spójnych przestrzeni.
Na pierwszy rzut oka odpowiedzi renesansowym, romantycznym oraz japońskim mogą wydawać się atrakcyjne, ale każda z nich zawiera istotne nieścisłości. Ogród w stylu renesansowym charakteryzuje się przede wszystkim harmonijnym połączeniem architektury i natury, ale nie ma typowego dla baroku dramatyzmu ani bogactwa detali. Renesansowe ogrody były często bardziej stonowane, z naciskiem na proporcje i symetrię, jednak nie osiągały takiego poziomu ekspresji jak ogrody barokowe. W przypadku ogrodów romantycznych, ich celem było wywołanie emocji poprzez naturalizm i swobodę form, co jest sprzeczne z uporządkowaną i symetryczną strukturą ogrodu Branickich. Romantyzm w ogrodnictwie stawiał na elementy krajobrazowe, które miały na celu wywołanie poczucia lokalności i przywiązania do natury, a nie na intensywną dekoracyjność i monumentalność. Z kolei styl japoński, choć cieszy się dużym uznaniem i może być uważany za estetyczny w swoim podejściu do przyrody, nie posiada tych samych cech formalnych i symetrycznych, które są kluczowe dla stylu barokowego. Ogrody japońskie kładą duży nacisk na spokój, harmonię i naturalność, co w przypadku Ogrodu Branickich nie pokrywa się z jego architekturą i założeniem przestrzennym. Dlatego też, wybór błędnych odpowiedzi wynika najczęściej z mylenia stylów ogrodowych oraz ich kluczowych cech, co prowadzi do nieporozumień w identyfikacji ich stylistyki.
