Odpowiedź "przykręcenie śrubami" jest prawidłowa, ponieważ zapewnia solidne i trwałe połączenie elementów nośnych ławki z fundamentem. Montaż za pomocą śrub pozwala na łatwą regulację i demontaż, co jest istotne przy konserwacji obiektu. W przypadku ławki, której konstrukcja wymaga stabilności, przykręcenie śrubami gwarantuje odpowiednią nośność, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1995-1-1 mówiącymi o projektowaniu konstrukcji drewnianych. Dodatkowo, metoda ta minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiałów, co może mieć miejsce przy innych technikach mocowania, takich jak klinowanie czy betonowanie. W praktyce, przykręcanie śrubami stosowane jest w wielu konstrukcjach zewnętrznych, takich jak altany, pergole, czy inne obiekty małej architektury, gdzie wymagane są zarówno wytrzymałość, jak i estetyka wykończenia.
Wybór metod takich jak klinowanie, betonowanie kotw czy mocowanie zaprawą w kontekście mocowania ławki do fundamentu jest nieodpowiedni z kilku powodów. Klinowanie klińcem, choć może być stosowane w niektórych konstrukcjach, nie zapewnia stabilności w dłuższym okresie, ponieważ może prowadzić do luzów i osunięć w przypadku działania sił zewnętrznych, takich jak wiatr czy obciążenie użytkowe. Betonowanie kotw może być stosowane w sytuacjach, gdzie przewiduje się stałe usytuowanie obiektu, ale wymaga dodatkowego czasu na związanie betonu i nie pozwala na późniejsze modyfikacje konstrukcji. Mocowanie zaprawą, które z założenia powinno być wykorzystywane w budownictwie murowanym, nie sprawdzi się w przypadku, gdy elementy nośne muszą być łatwo demontowane lub regulowane. Takie podejścia naruszają również zasady projektowania oparte na trwałości i łatwości konserwacji, co jest kluczowe w nowoczesnym budownictwie. Dlatego ważne jest, aby dobierać metody mocowania w oparciu o specyfikę konstrukcji oraz wymagania projektowe, zamiast polegać na intuicji czy nieodpowiednich praktykach.
