Odpowiedź "I - I" jest prawidłowa, ponieważ reprezentuje główną oś kompozycyjną w założeniu pałacowo-parkowym. Główne osie w tego typu projektach są projektowane w taki sposób, aby podkreślały symetrię i hierarchię przestrzenną. Oś "I - I" wyznacza centralny kierunek, który nie tylko łączy pałac z jego otoczeniem, ale również kieruje uwagę odwiedzających na najważniejsze elementy kompozycji, takie jak ogrody, aleje czy fontanny. Użycie osi w architekturze krajobrazu jest istotne, ponieważ pomaga w organizacji przestrzeni, przeciwdziała chaosowi i wprowadza harmonię. Tego rodzaju projektowanie jest zgodne z zasadami klasycyzmu, gdzie centralność i symetria odgrywają kluczową rolę. Przykłady takich założeń możemy znaleźć w historycznych ogrodach, takich jak Ogród Wersalski czy założenie w Peterhofie, które również wykorzystują centralne osie do budowania potęgi i majestatu.
Wybór innych odpowiedzi nie odzwierciedla kluczowej roli, jaką odgrywa główna oś kompozycyjna w architekturze krajobrazu. Osie II - II, III - III oraz IV - IV nie są prawidłowe, ponieważ ich kierunki nie prowadzą do centralnego punktu pałacu, co jest istotne dla właściwego zrozumienia kompozycji. W założeniach pałacowo-parkowych główne osie powinny odpowiadać naturalnej wizji przestrzeni, tworząc wizualne powiązanie z obiektami architektonicznymi. Wybór niewłaściwych osi często wynika z niedostatecznej analizy kontekstu przestrzennego, co prowadzi do pominięcia najważniejszych elementów architektonicznych. Bezzasadne jest również przypisywanie im znaczenia, które w rzeczywistości nie jest związane z ich rolą w organizacji przestrzeni. Osie II, III i IV mogą być obecne w układzie, ale nie pełnią funkcji dominującej i nie kierują wzroku obserwatora na kluczowe elementy kompozycji. Zrozumienie, jak działają osie kompozycyjne, jest fundamentem w planowaniu przestrzeni i pozwala na lepsze projektowanie obiektów, które harmonizują z ich otoczeniem.
