Wybór poziomu porównawczego na wysokości 193,0 m jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie sporządzania profili podłużnych. W tworzeniu profilów terenu kluczowe jest przyjęcie najniższej wysokości na trasie, co umożliwia dokładne odwzorowanie różnic wysokościowych. Przyjmując najniższą wysokość jako punkt odniesienia, uzyskujemy szeroki zakres danych do analizy ewentualnych zmian wysokości, co jest istotne w przypadku projektowania infrastruktury, jak na przykład dróg, mostów czy systemów odwodnienia. Dodatkowo, zastosowanie takiego podejścia jest zgodne z wytycznymi, które sugerują, że poziom porównawczy powinien być niższy lub równy najniższej wysokości w analizowanym obszarze. W praktyce, umożliwia to także lepsze zrozumienie topografii terenu oraz ułatwia dalsze analizy hydrologiczne, geotechniczne czy inżynieryjne.
Wybór niewłaściwego poziomu porównawczego prowadzi do fundamentalnych błędów w analizie terenu. Odpowiedzi, które wskazują na poziomy wyższe niż najniższa wysokość na trasie, takie jak 201,0 m, 197,0 m lub 205,0 m, ignorują podstawową zasadę, jaką jest przyjmowanie najniższego punktu jako odniesienia. Przyjmowanie wyższych wartości może prowadzić do znacznych zniekształceń w odwzorowaniu różnic wysokościowych, co z kolei wpływa na dokładność przyszłych projektów inżynieryjnych. Często w praktyce inżynieryjnej występuje tendencja do przyjmowania poziomów porównawczych bez dokładnej analizy terenu, co może skutkować błędami w obliczeniach, a w konsekwencji niewłaściwym zaprojektowaniem infrastruktury. Należy również zauważyć, że takie błędne podejście może prowadzić do pomijania ważnych aspektów geotechnicznych oraz hydrologicznych, co w dłuższej perspektywie może generować dodatkowe koszty związane z poprawkami lub modyfikacjami projektów. Dlatego kluczowe jest, aby dążyć do przyjęcia podejścia zgodnego z normami oraz standardami branżowymi, które zalecają uwzględnienie najniższej wysokości w terenie jako punktu odniesienia.