Azymut A2-3 wynosi 150,6250g, co zostało uzyskane poprzez precyzyjne obliczenia zgodne z normami geodezyjnymi. Aby obliczyć azymut, najpierw dodano azymut A1-2 do kąta 2-1-3. Kluczowym krokiem jest uwzględnienie zmian kierunków, co wymaga zarówno dodawania, jak i odejmowania odpowiednich wartości. W tym przypadku, od sumy azymutów odjęto 200g i dodano 140g. Takie podejście jest standardową procedurą w geodezji, zapewniającą dokładność pomiarów. Użycie precyzyjnych jednostek oraz staranne zaokrąglanie wyniku do czterech miejsc po przecinku jest niezbędne dla zachowania dokładności, co jest zgodne z wymaganiami branżowymi. Tego rodzaju obliczenia są istotne przy projektowaniu, wykonywaniu pomiarów terenowych oraz w geodetyce inżynieryjnej. Wiedza na temat azymutów jest fundamentalna, gdyż stanowi podstawę do dalszych obliczeń na przykład przy wyznaczaniu punktów na mapie czy w systemach GPS.
Analiza błędnych odpowiedzi ujawnia typowe pułapki myślowe związane z obliczaniem azymutów. Wiele osób może pomylić proces dodawania i odejmowania wartości azymutów, co prowadzi do niewłaściwych wyników. Na przykład, przyjmowanie wartości azymutu A1-2 jako punktu wyjścia bez uwzględnienia zmiany kąta 2-1-3 często prowadzi do błędnych obliczeń. W przypadku odpowiedzi, które wskazują na 350,6250g, 49,3750g oraz 11,1330g, można zauważyć, że w każdym z tych przypadków zabrakło kluczowego kroku, jakim jest odpowiednia korekta wartości. Zastosowanie niewłaściwych procedur, takich jak nieuwzględnianie standardowych wartości odejmowania, może prowadzić do poważnych błędów w praktyce geodezyjnej. W geodezji istotne jest, by każda procedura była dokładnie przestrzegana, ponieważ nawet niewielki błąd w obliczeniach może skutkować nieprecyzyjnym pomiarem terenu. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy azymut jest wynikiem specyficznych obliczeń, które muszą być dokładnie zaplanowane i wykonane, aby uniknąć błędów w późniejszych etapach pracy geodezyjnej.
