Odpowiedź ortogonalna jest poprawna, ponieważ metoda ta polega na stosowaniu pomiarów prostopadłych do linii bazowych, co jest odzwierciedlone w przedstawionym szkicu polowym. W praktyce geodezyjnej pomiary ortogonalne są szeroko stosowane, szczególnie w sytuacjach, gdzie konieczne jest uzyskanie dokładnych danych o położeniu punktów w terenie. Technika ta pozwala na precyzyjne określenie lokalizacji obiektów poprzez mierzenie odległości prostopadłych, co minimalizuje błędy pomiarowe. W standardzie geodezyjnym, zwłaszcza w kontekście tworzenia map i planów, metoda ta spełnia wymagania dotyczące dokładności i rzetelności danych. Dodatkowo, w kontekście projektowania inżynieryjnego, pomiar ortogonalny jest niezbędny do prawidłowego lokalizowania obiektów w przestrzeni, co jest kluczowe dla prawidłowego przebiegu każdego przedsięwzięcia budowlanego.
Wybór odpowiedzi innej niż ortogonalna wskazuje na niepełne zrozumienie podstawowych metod pomiarowych stosowanych w geodezji. Metoda biegunowa, na przykład, opiera się na pomiarze kątów i odległości z jednego punktu, co jest przydatne w sytuacjach, gdzie nie można zastosować linii prostych. Jednakże, w przypadku pomiaru szczegółów sytuacyjnych, technika ta nie zapewnia takiej dokładności jak metoda ortogonalna, szczególnie w gęstej zabudowie lub terenie o złożonej topografii. Z kolei metoda przedłużeń konturów polega na obserwacji i przenoszeniu linii konturowych, co jest mniej precyzyjne w odniesieniu do lokalizacji punktów. Wreszcie, wcięcia liniowe to technika, która także nie jest odpowiednia dla pomiarów szczegółowych, gdyż polega na pomiarze tylko w określonych miejscach i nie uwzględnia pełnego kontekstu przestrzennego. Typowym błędem w rozumieniu tych metod jest mylenie ich zastosowania z wymaganiami dotyczącymi precyzyjnych pomiarów, co prowadzi do wybierania technik, które nie są odpowiednie w danej sytuacji. Zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla skutecznego planowania i realizacji projektów geodezyjnych.
