Rysunek 4 przedstawia poprawny sposób wyznaczania przekroju niskiego nasypu w terenie płaskim, co jest kluczowe w projektowaniu infrastruktury transportowej. W tym przypadku, wyraźnie zaznaczone wymiary nasypu oraz różne poziomy pokazują, jak należy podejść do kształtowania terenu, aby zapewnić stabilność budowli i optymalne warunki do jej użytkowania. W praktyce, takie wyznaczenie przekroju jest fundamentalne do oceny, czy nasyp spełnia wymagania dotyczące nośności oraz ochrony przed erozją. W standardach budowlanych, jak PN-EN 1997-1, uwzględnia się m.in. odpowiednią szerokość nasypu oraz wysokość w zależności od rodzaju gruntu, co pozwala na przewidzenie zachowań materiałów pod wpływem obciążeń. Dobre zrozumienie tych zasad wpływa na jakość realizowanych inwestycji oraz ich trwałość na długie lata. Przykładem zastosowania wiedzy o nasypach jest prawidłowe projektowanie dróg, gdzie błędne obliczenia mogą prowadzić do katastrof budowlanych.
Wybór rysunków 1, 2 lub 3 jako przedstawiających sposób wyznaczania przekroju niskiego nasypu w terenie płaskim opiera się na błędnych założeniach dotyczących konstrukcji nasypów i ich zastosowania w inżynierii lądowej. Rysunek 1 może wydawać się atrakcyjny, ale nie uwzględnia kluczowych aspektów, takich jak odpowiednia szerokość i wysokość nasypu, co jest istotne dla stabilności konstrukcji. Podobnie, rysunki 2 i 3 mogą przedstawiać inne rodzaje nasypów lub wykopów, które nie są adekwatne do kontekstu pytania. Niewłaściwe zrozumienie, jak różne konfiguracje nasypów wpływają na bezpieczeństwo i funkcjonalność infrastruktury, może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu inżynieryjnym. Kluczowe jest, aby projektanci znali normy, takie jak PN-EN 1997-1, które podkreślają znaczenie odpowiednich przekrojów nasypów w różnych warunkach gruntowych. Ignorowanie tych zasad często skutkuje problemami, takimi jak osuwiska czy deformacje nawierzchni, co podkreśla znaczenie właściwego podejścia do tematu i dokładnego analizowania przedstawionych rysunków.
