Poprawna odpowiedź H15 = 310,283 m została uzyskana poprzez zastosowanie metody obliczania średniej różnicy wysokości Δhśr. W tej metodzie, najpierw zbiera się odczyty wysokości dla punktów sąsiadujących, w tym przypadku dla punktów 14 i 15. Następnie, oblicza się średnią różnicę wysokości na podstawie dostępnych danych, która jest kluczowym krokiem w poprawnym ustaleniu wysokości brakującego punktu. W praktyce przy pomiarach geodezyjnych, obliczanie wysokości punktów na podstawie odczytów sąsiednich jest standardową procedurą, która zapewnia wysoką dokładność wyników. Warto zwrócić uwagę, że precyzyjne określenie wysokości punktów osnowy jest niezwykle istotne w różnych dziedzinach inżynierii, budownictwa oraz w geodezji, gdzie dokładność danych ma kluczowe znaczenie dla dalszych analiz i projektów. Użycie takiej metody jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w geodezji, co podkreśla jej znaczenie w uzyskiwaniu wiarygodnych wyników pomiarów.
Wybór innej wartości wysokości punktu 15 wynika z błędnych założeń i niepoprawnej analizy danych. Każda z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że pomiar wysokości został dokonany bez uwzględnienia kluczowych zasad obliczeń, takich jak wyznaczenie średniej różnicy wysokości. Niektórzy mogą przypuszczać, że wystarczy po prostu przyjąć wartość zbliżoną do wysokości punktu 14, co jest mylnym podejściem. Ignorowanie metody obliczania Δhśr prowadzi do nieprecyzyjnych wyników, które nie odzwierciedlają rzeczywistej różnicy wysokości. W geodezji, dokładność pomiarów jest fundamentalna, a błędy w obliczeniach mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w projektach budowlanych i inżynieryjnych. Niepoprawne podejście do ustalania brakujących wysokości może skutkować nieprawidłowym oszacowaniem dla całego projektu, co z kolei może wpływać na koszt, czas realizacji oraz bezpieczeństwo prac budowlanych. Dlatego kluczowe jest stosowanie uznawanych standardów obliczeń i procedur, aby uniknąć tych typowych błędów myślowych, które mogą zniekształcić wyniki końcowe.
