Klasa drewna C35 została wybrana prawidłowo, ponieważ odpowiada ona określonym wymaganiom dla wytrzymałości na zginanie oraz gęstości charakterystycznej. Zgodnie z tabelą Z-2.2.3-1, drewno tego gatunku charakteryzuje się wytrzymałością na zginanie f<sub>m,k</sub> równą 35 N/mm² oraz gęstością r<sub>k</sub> wynoszącą 400 kg/m³, co czyni je idealnym materiałem do zastosowań konstrukcyjnych, gdzie wymagane są wysokie parametry wytrzymałościowe. W praktyce, drewno klasy C35 jest powszechnie używane w budownictwie do produkcji belek, stropów oraz innych elementów nośnych. Dodatkowo, zgodnie z normą PN-EN 338, odpowiedni dobór klasy drewna jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa konstrukcji. Umożliwia to także optymalizację kosztów oraz zmniejszenie zużycia materiału, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w budownictwie.
Wybierając inną klasę drewna, na przykład C30, C40 lub C24, można wprowadzić istotne błędy w obliczeniach inżynieryjnych. Klasa C30 charakteryzuje się wytrzymałością na zginanie f<sub>m,k</sub> równą 30 N/mm², co jest znacznie poniżej wymagań postawionych w pytaniu. Takie niepoprawne przypisanie nie tylko zmniejsza potencjalną nośność konstrukcji, ale także może prowadzić do jej uszkodzenia w trakcie użytkowania. Z kolei klasa C40, mimo że ma wyższą wytrzymałość na zginanie (40 N/mm²), nie spełnia wymogu dotyczącego gęstości charakterystycznej, ponieważ jej gęstość jest zazwyczaj wyższa niż 400 kg/m³, co może skutkować nadmiernym obciążeniem konstrukcji. Klasa C24 również nie spełnia wymogów, ponieważ przy wytrzymałości f<sub>m,k</sub> na poziomie 24 N/mm², nie jest w stanie wytrzymać obciążeń, które mogą wystąpić w praktycznych zastosowaniach. Takie pomyłki mogą wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad klasyfikacji drewna, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji. Niezrozumienie norm i tabel, jak Z-2.2.3-1, może prowadzić do konsekwencji, które są nie tylko finansowe, ale także mogą zagrażać bezpieczeństwu użytkowników konstrukcji.
