Ściana przedstawiona na rysunku to ściana fundamentowa, wykonana na ławie żelbetowej. Tego rodzaju ściany są kluczowym elementem konstrukcyjnym budynków, ponieważ przenoszą obciążenia z budynku na grunt. Ława żelbetowa, w przeciwieństwie do ławy betonowej, zawiera zbrojenie w postaci prętów stalowych, co zapewnia jej większą wytrzymałość na ściskanie oraz rozciąganie. Wykorzystanie żelbetu w fundamentach jest zgodne z normą PN-EN 1992, która określa zasady projektowania konstrukcji żelbetowych. Przykładem zastosowania takich fundamentów są budynki wielorodzinne oraz obiekty przemysłowe, gdzie stabilność i nośność fundamentów są kluczowe dla bezpieczeństwa całej konstrukcji. Dobrze zaprojektowana i wykonana ściana fundamentowa wpływa na trwałość budynku oraz minimalizuje ryzyko osiadania i pęknięć, co jest szczególnie istotne w rejonach o zmiennych warunkach geologicznych.
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących klasyfikacji rodzajów ścian fundamentowych oraz zastosowanych materiałów. Odpowiedzi wskazujące na ścianę piwniczną są błędne, ponieważ ściana przedstawiona na rysunku nie pełni funkcji ściany piwnicznej, która zazwyczaj jest projektowana z uwzględnieniem dodatkowych obciążeń, takich jak ciśnienie wody gruntowej. Ponadto, odpowiedzi związane z ławą betonową zamiast żelbetowej, pomijają kluczowy aspekt wytrzymałości. Ławy betonowe, które nie zawierają zbrojenia, są bardziej podatne na pęknięcia i nie wytrzymują dużych obciążeń, co czyni je mniej odpowiednimi do tworzenia fundamentów budynków. Normy budowlane, takie jak PN-EN 1992, wskazują na konieczność stosowania żelbetu w miejscach, gdzie występują duże siły działające na fundamenty. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla poprawnej analizy i wyboru odpowiednich rozwiązań konstrukcyjnych, a pominięcie ich może prowadzić do poważnych błędów projektowych oraz zagrożeń dla stabilności budynku.
