Odpowiedź 20,8 m2 jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami przedmiarowania robót tynkarskich, nie odlicza się powierzchni otworów do 3 m2, jeżeli ich ościeża są tynkowane. W omawianym przypadku mamy do czynienia z dwoma otworami okiennymi, każdy o powierzchni 1 m2, które nie są odliczane od całkowitej powierzchni ściany. Natomiast otwór drzwiowy o powierzchni 3,2 m2 jest większy niż 3 m2, co oznacza, że jego powierzchnia powinna zostać odjęta. Całkowita powierzchnia ściany przed odliczeniem otworów wynosi 24 m2. Po odjęciu 3,2 m2 uzyskujemy wynik 20,8 m2, co jest powierzchnią do tynkowania. Praktyczne zastosowanie tych zasad jest kluczowe w procesie kosztorysowania robót budowlanych, gdzie precyzyjne obliczenia wpływają na efektywność finansową projektu. Wiedza ta jest także istotna w kontekście przepisów budowlanych i standardów branżowych, które zalecają uwzględnianie tylko istotnych powierzchni w kosztorysach.
Wybierając odpowiedź inną niż 20,8 m2, można wpaść w pułapkę błędnych założeń dotyczących obliczeń powierzchni ścian do tynkowania. Wiele osób może zignorować kluczowe zasady dotyczące odliczania powierzchni otworów, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Na przykład, wybierając odpowiedzi 18,8 m2 lub 22,0 m2, można błędnie odliczyć oba otwory okienne, co jest niewłaściwe, ponieważ nie są one większe niż 3 m2 i nie powinny być odliczane. Inny błąd polega na nieodliczeniu otworu drzwiowego, co jest niezgodne z zasadami. Powierzchnie do tynkowania powinny być obliczane zgodnie z obowiązującymi standardami, które jasno definiują zasady dotyczące otworów w ścianach. Niezrozumienie tych wytycznych prowadzi do marnotrawstwa materiałów i zwiększenia kosztów robót budowlanych. Kluczowe jest, aby zawsze analizować każdą powierzchnię w kontekście jej wymagań budowlanych oraz zasady dotyczące tynkowania, co może pomóc uniknąć kosztownych błędów w przyszłości.
