Właściwa odpowiedź to 0,85, co odpowiada pochyleniu skarpy 1:1,25. W tym przypadku tangens kąta wynosi 0,85, co oznacza, że na każdy 1 metr poziomy przypada 1,25 metra pionowego. Takie pochylenie jest zgodne z powszechnie przyjętymi normami inżynieryjnymi, które wskazują, że większe kąty nachylenia mogą prowadzić do destabilizacji skarp, a co za tym idzie, zwiększonego ryzyka erozji i osuwisk. W praktyce, aby zapewnić stabilność budowli i terenów, inżynierowie często stosują pochylenia w zakresie 1:1,5 do 1:1,25 w zależności od rodzaju gruntu i jego właściwości. Prawidłowe określenie pochylenia jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe wartości mogą prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń konstrukcji w czasie eksploatacji, a także negatywnie wpływać na otoczenie. Warto także zaznaczyć, że przy projektowaniu skarp należy uwzględnić czynniki takie jak obciążenia, warunki gruntowe oraz czynniki atmosferyczne, co czyni to zagadnienie złożonym i wymagającym precyzyjnych obliczeń oraz analizy.
Wszystkie pozostałe odpowiedzi są nieprawidłowe z kilku powodów. Tangens kąta pochylenia skarpy jest kluczowym wskaźnikiem, który pozwala określić, jak stroma może być skarpa bez ryzyka jej osunięcia. Wartości takie jak 1,00, 0,70, czy 0,89 nie spełniają wymagań konstrukcyjnych określonych w specyfikacji, co może prowadzić do poważnych konsekwencji. Pochylenie 1,00 oznacza, że na każdy 1 metr poziomy przypada 1 metr pionowy, co jest zbyt strome i może nie zapewnić stabilności w wielu rodzajach gruntów. Z kolei pochylenie 0,70 sugeruje, że skarpa jest znacznie łagodniejsza, co w określonych warunkach może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni oraz ryzyka erozji. Wartość 0,89, mimo że bardziej zbliżona do poprawnej odpowiedzi, wciąż nie zapewnia odpowiedniego zabezpieczenia przed osuwiskami, zwłaszcza w trudnych warunkach gruntowych. Ponadto, nieprawidłowe podejście do określania pochylenia może wynikać z braku zrozumienia właściwości materiałów czy złych praktyk projektowych. Projektanci powinni zawsze opierać się na danych gruntowych oraz zaleceniach standardów budowlanych, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do kosztownych napraw i zagrożeń dla bezpieczeństwa. Konsekwentne przestrzeganie najlepszych praktyk inżynieryjnych jest kluczowe dla zapewnienia długoterminowej stabilności konstrukcji.
