Rozdzielczość 32 dpi jest optymalna dla druku wielkoformatowego na podłożu o wymiarach 8 x 9 m. Druk wielkoformatowy wymaga dostosowania rozdzielczości do odległości, z jakiej będzie oglądany. Przy dużych formatach, takich jak billboardy czy banery, standardowa praktyka wskazuje na użycie niższej rozdzielczości, ponieważ widzowie zazwyczaj obserwują je z większej odległości. Przy 32 dpi obraz będzie wystarczająco czytelny i estetyczny, co potwierdzają normy branżowe. Wyższe rozdzielczości, takie jak 40, 72 czy 96 dpi, są nie tylko zbędne, ale mogą również zwiększać koszty produkcji i czas przetwarzania bez znaczącej poprawy jakości wizualnej. W praktyce, jeśli planujemy drukować grafikę, która będzie widoczna z daleka, kluczowe jest zachowanie równowagi między jakością a efektywnością kosztową, a 32 dpi idealnie spełnia te wymagania.
Wybór rozdzielczości do druku wielkoformatowego jest kluczowy dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Wybór wartości 40 dpi może wydawać się atrakcyjny, ponieważ sugeruje wyższą jakość, jednak nie uwzględnia specyfiki oglądania dużych wydruków. Druk o takiej rozdzielczości prowadzi do niepotrzebnych kosztów i marnotrawstwa zasobów, ponieważ obraz nie będzie prezentował się lepiej w porównaniu do niższej rozdzielczości, jeśli widzowie obserwują go z większej odległości. Podobnie, wybór 72 dpi bywa mylnie uważany za standard w projektowaniu graficznym, jednak w przypadku wielkoformatowych wydruków nie jest to najlepsza praktyka, zwłaszcza przy dużych formatach, gdzie wystarczająca jakość uzyskuje się przy użyciu 32 dpi. Jeżeli chodzi o wartość 96 dpi, to jest to typowa rozdzielczość stosowana w druku indywidualnym lub w przypadku mniejszych formatów, gdzie z bliska widać szczegóły. W kontekście druku wielkoformatowego, stosowanie wyższych rozdzielczości może prowadzić do problemów z obróbką plików, a także niepotrzebnie zwiększać czas nadruku. Warto zatem zwrócić uwagę na zasady kosztów i korzyści oraz na to, jak odległość od wydruku wpływa na jego postrzeganą jakość. Kluczowym błędem w podejmowaniu decyzji o wyborze rozdzielczości jest ignorowanie zasady, że obraz jest często oceniany na podstawie oddalenia, z jakiego jest widziany.
