Rozdzielczość pliku do druku wielkoformatowego na podłożu o powierzchni 25 m² wynosi 50 dpi, co jest zgodne z zaleceniami branżowymi dla dużych formatów druku. Przy projektowaniu materiałów do druku, kluczowe jest zrozumienie, że wyższa rozdzielczość zapewnia lepszą jakość wizualną, co jest szczególnie istotne w przypadku dużych formatów, które są oglądane z bliska. Przy wymiarach 5m x 5m, zastosowanie 50 dpi oznacza, że każdy cal wydruku zawiera 50 punktów obrazu, co zapewnia odpowiednią ostrość i detale. Przykładem zastosowania tej rozdzielczości może być grafika reklamowa, gdzie szczegóły takie jak tekst czy obrazy muszą być wyraźne, aby przyciągnąć uwagę odbiorców. Zastosowanie odpowiednich standardów w tym zakresie pozwala na uzyskanie wysokiej jakości produktów, które spełniają oczekiwania klientów i standardy rynkowe.
Wybór rozdzielczości pliku do druku wielkoformatowego wymaga zrozumienia, jak różne wartości dpi wpływają na jakość finalnego wydruku. Odpowiedzi takie jak 60 dpi i 72 dpi są stosunkowo niskie dla materiałów przeznaczonych do dużych formatów, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę, że są one często oglądane z bliska. W przypadku 60 dpi, obraz mógłby wydawać się rozmyty, co negatywnie wpłynęłoby na jego odbiór. Z kolei 72 dpi, choć powszechnie stosowane w fotografii internetowej i dla standardowych wydruków, w kontekście druku wielkoformatowego również nie spełnia wymagań jakościowych. Niska rozdzielczość prowadzi do nieostrości, a detale mogą być niewyraźne, co jest nieakceptowalne w zastosowaniach reklamowych lub artystycznych. Z kolei 30 dpi to wartość, która znacznie obniża jakość obrazu, czyniąc go wręcz nieczytelnym. Typowe błędy związane z wyborem niewłaściwej rozdzielczości wynikają często z mylnego przekonania, że niższe wartości mogą wystarczyć dla dużych wydruków. W praktyce, prawidłowe określenie dpi powinno opierać się na analizie odległości, z jakiej obraz będzie oglądany, oraz na specyfikacjach technicznych druku, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości efektu końcowego.